From अपे (ape, “to go away”, root).
अपाय • (apāya) stem, m
Masculine a-stem declension of अपाय (apāya) | |||
---|---|---|---|
Singular | Dual | Plural | |
Nominative | अपायः apāyaḥ |
अपायौ / अपाया¹ apāyau / apāyā¹ |
अपायाः / अपायासः¹ apāyāḥ / apāyāsaḥ¹ |
Vocative | अपाय apāya |
अपायौ / अपाया¹ apāyau / apāyā¹ |
अपायाः / अपायासः¹ apāyāḥ / apāyāsaḥ¹ |
Accusative | अपायम् apāyam |
अपायौ / अपाया¹ apāyau / apāyā¹ |
अपायान् apāyān |
Instrumental | अपायेन apāyena |
अपायाभ्याम् apāyābhyām |
अपायैः / अपायेभिः¹ apāyaiḥ / apāyebhiḥ¹ |
Dative | अपायाय apāyāya |
अपायाभ्याम् apāyābhyām |
अपायेभ्यः apāyebhyaḥ |
Ablative | अपायात् apāyāt |
अपायाभ्याम् apāyābhyām |
अपायेभ्यः apāyebhyaḥ |
Genitive | अपायस्य apāyasya |
अपाययोः apāyayoḥ |
अपायानाम् apāyānām |
Locative | अपाये apāye |
अपाययोः apāyayoḥ |
अपायेषु apāyeṣu |
Notes |
|