(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
कुक्कुर • (kukkur) m
कुक्कुर • (kukkura)
Onomatopoeic. Compare Ashokan Prakrit *𑀓𑀼𑀢𑁆𑀢 (*kutta).
कुक्कुर • (kukkura) stem, m
| Masculine a-stem declension of कुक्कुर (kukkura) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | कुक्कुरः kukkuraḥ |
कुक्कुरौ / कुक्कुरा¹ kukkurau / kukkurā¹ |
कुक्कुराः / कुक्कुरासः¹ kukkurāḥ / kukkurāsaḥ¹ |
| Vocative | कुक्कुर kukkura |
कुक्कुरौ / कुक्कुरा¹ kukkurau / kukkurā¹ |
कुक्कुराः / कुक्कुरासः¹ kukkurāḥ / kukkurāsaḥ¹ |
| Accusative | कुक्कुरम् kukkuram |
कुक्कुरौ / कुक्कुरा¹ kukkurau / kukkurā¹ |
कुक्कुरान् kukkurān |
| Instrumental | कुक्कुरेण kukkureṇa |
कुक्कुराभ्याम् kukkurābhyām |
कुक्कुरैः / कुक्कुरेभिः¹ kukkuraiḥ / kukkurebhiḥ¹ |
| Dative | कुक्कुराय kukkurāya |
कुक्कुराभ्याम् kukkurābhyām |
कुक्कुरेभ्यः kukkurebhyaḥ |
| Ablative | कुक्कुरात् kukkurāt |
कुक्कुराभ्याम् kukkurābhyām |
कुक्कुरेभ्यः kukkurebhyaḥ |
| Genitive | कुक्कुरस्य kukkurasya |
कुक्कुरयोः kukkurayoḥ |
कुक्कुराणाम् kukkurāṇām |
| Locative | कुक्कुरे kukkure |
कुक्कुरयोः kukkurayoḥ |
कुक्कुरेषु kukkureṣu |
| Notes |
| ||