Learned borrowing from Sanskrit संवहन (saṃvahana).
संवहन • (samvahan) m
From सम्- (sam-) + वह् (vah) + -अन (-ana).
संवहन • (saṃvahana) stem, n
| Neuter a-stem declension of संवहन (saṃvahana) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | संवहनम् saṃvahanam |
संवहने saṃvahane |
संवहनानि / संवहना¹ saṃvahanāni / saṃvahanā¹ |
| Vocative | संवहन saṃvahana |
संवहने saṃvahane |
संवहनानि / संवहना¹ saṃvahanāni / saṃvahanā¹ |
| Accusative | संवहनम् saṃvahanam |
संवहने saṃvahane |
संवहनानि / संवहना¹ saṃvahanāni / saṃvahanā¹ |
| Instrumental | संवहनेन saṃvahanena |
संवहनाभ्याम् saṃvahanābhyām |
संवहनैः / संवहनेभिः¹ saṃvahanaiḥ / saṃvahanebhiḥ¹ |
| Dative | संवहनाय saṃvahanāya |
संवहनाभ्याम् saṃvahanābhyām |
संवहनेभ्यः saṃvahanebhyaḥ |
| Ablative | संवहनात् saṃvahanāt |
संवहनाभ्याम् saṃvahanābhyām |
संवहनेभ्यः saṃvahanebhyaḥ |
| Genitive | संवहनस्य saṃvahanasya |
संवहनयोः saṃvahanayoḥ |
संवहनानाम् saṃvahanānām |
| Locative | संवहने saṃvahane |
संवहनयोः saṃvahanayoḥ |
संवहनेषु saṃvahaneṣu |
| Notes |
| ||