From सुर (sura, “god, deva”) + अधिप (adhipa, “king, lord”).
सुराधिप • (surādhipa) stem, m
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | सुराधिपः (surādhipaḥ) | सुराधिपौ (surādhipau) सुराधिपा¹ (surādhipā¹) |
सुराधिपाः (surādhipāḥ) सुराधिपासः¹ (surādhipāsaḥ¹) |
vocative | सुराधिप (surādhipa) | सुराधिपौ (surādhipau) सुराधिपा¹ (surādhipā¹) |
सुराधिपाः (surādhipāḥ) सुराधिपासः¹ (surādhipāsaḥ¹) |
accusative | सुराधिपम् (surādhipam) | सुराधिपौ (surādhipau) सुराधिपा¹ (surādhipā¹) |
सुराधिपान् (surādhipān) |
instrumental | सुराधिपेन (surādhipena) | सुराधिपाभ्याम् (surādhipābhyām) | सुराधिपैः (surādhipaiḥ) सुराधिपेभिः¹ (surādhipebhiḥ¹) |
dative | सुराधिपाय (surādhipāya) | सुराधिपाभ्याम् (surādhipābhyām) | सुराधिपेभ्यः (surādhipebhyaḥ) |
ablative | सुराधिपात् (surādhipāt) | सुराधिपाभ्याम् (surādhipābhyām) | सुराधिपेभ्यः (surādhipebhyaḥ) |
genitive | सुराधिपस्य (surādhipasya) | सुराधिपयोः (surādhipayoḥ) | सुराधिपानाम् (surādhipānām) |
locative | सुराधिपे (surādhipe) | सुराधिपयोः (surādhipayoḥ) | सुराधिपेषु (surādhipeṣu) |