From सुर (sura, “god, deva”) + अधिप (adhipa, “king, lord”).
सुराधिप • (surādhipa) stem, m
| Masculine a-stem declension of सुराधिप (surādhipa) | |||
|---|---|---|---|
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | सुराधिपः surādhipaḥ |
सुराधिपौ / सुराधिपा¹ surādhipau / surādhipā¹ |
सुराधिपाः / सुराधिपासः¹ surādhipāḥ / surādhipāsaḥ¹ |
| Vocative | सुराधिप surādhipa |
सुराधिपौ / सुराधिपा¹ surādhipau / surādhipā¹ |
सुराधिपाः / सुराधिपासः¹ surādhipāḥ / surādhipāsaḥ¹ |
| Accusative | सुराधिपम् surādhipam |
सुराधिपौ / सुराधिपा¹ surādhipau / surādhipā¹ |
सुराधिपान् surādhipān |
| Instrumental | सुराधिपेन surādhipena |
सुराधिपाभ्याम् surādhipābhyām |
सुराधिपैः / सुराधिपेभिः¹ surādhipaiḥ / surādhipebhiḥ¹ |
| Dative | सुराधिपाय surādhipāya |
सुराधिपाभ्याम् surādhipābhyām |
सुराधिपेभ्यः surādhipebhyaḥ |
| Ablative | सुराधिपात् surādhipāt |
सुराधिपाभ्याम् surādhipābhyām |
सुराधिपेभ्यः surādhipebhyaḥ |
| Genitive | सुराधिपस्य surādhipasya |
सुराधिपयोः surādhipayoḥ |
सुराधिपानाम् surādhipānām |
| Locative | सुराधिपे surādhipe |
सुराधिपयोः surādhipayoḥ |
सुराधिपेषु surādhipeṣu |
| Notes |
| ||