อด (òt) + เปรี้ยว (bprîao) + ไว้ (wái) + กิน (gin) + หวาน (wǎan); literally, "forgo the sour for the sweet". The idiom comes from the fact that many local fruits of Thailand, such as mangoes, initially have sour taste but will become sweet if left for a period of time. Some people love to eat them when they are still sour, but some love to wait until they are sweet. Compare Lao ອົດສົ້ມໄດ້ກິນຫວານ ອົດຄ້ານໄດ້ເງິນຄຳ (ʼot som dai kin wān ʼot khān dai ngœn kham), Northern Thai ᩋᩫ᩠ᨯᨹᩮᩢ᩠ᨯᨠᩥ᩠ᨶᩉ᩠ᩅᩣ᩠ᨶ ᩋᩫ᩠ᨯᩈᩣ᩠ᨶᨯᩱ᩶ᨪ᩶ᩣ (“ʔot¹ phet¹ kin¹ vaan¹ ʔot¹ saan¹ day³ saa⁶”), Lü ᦷᦀᧆᦷᦑᧅᦺᦡᧉᦂᦲᧃᦛᦱᧃ ᦷᦀᧆᦕᦱᧃᦺᦡᧉᦟᧁᧈᦷᦋᧈ (˙ʼodtokḋay²k̇iinv̇aan ˙ʼodṗhaanḋay²law¹tso¹) or ᦷᦀᧆᦉᦳᧄᧉᦺᦡᧉᦂᦲᧃᦛᦱᧃ ᦷᦀᧆᦕᦱᧃᦺᦡᧉᦟᧁᧈᦷᦋᧈ (˙ʼodṡum²ḋay²k̇iinv̇aan ˙ʼodṗhaanḋay²law¹tso¹).
| Orthographic | อดเปรี้ยวไว้กินหวาน ɒ ɗ e p r ī ˆ y w ai w ˆ k i n h w ā n | |
|---|---|---|
| Phonemic | อด-เปฺรี้ยว-ไว้-กิน-หฺวาน ɒ ɗ – e p ̥ r ī ˆ y w – ai w ˆ – k i n – h ̥ w ā n | |
| Romanization | Paiboon | òt-bprîao-wái-gin-wǎan |
| Royal Institute | ot-priao-wai-kin-wan | |
| (standard) IPA(key) | /ʔot̚˨˩.pria̯w˥˩.waj˦˥.kin˧.waːn˩˩˦/(R) | |
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน • (òt-bprîao-wái-gin-wǎan) (abstract noun การอดเปรี้ยวไว้กินหวาน)