Uncertain. Possibly from contraction or corruption of แม่อยู่หัว (mɛ̂ɛ-yùu-hǔua, literally “lady above heads”) + เมือง (mʉʉang, literally “city, town; nation”); literally "lady above all heads in the nation".
| Orthographic | แม่หยัวเมือง æ m ˋ h y ạ w e m ụ̄ ɒ ŋ | |
| Phonemic | แม่-หฺยัว-เมือง æ m ˋ – h ̥ y ạ w – e m ụ̄ ɒ ŋ | |
| Romanization | Paiboon | mɛ̂ɛ-yǔua-mʉʉang |
| Royal Institute | mae-yua-mueang | |
| (standard) IPA(key) | /mɛː˥˩.jua̯˩˩˦.mɯa̯ŋ˧/(R) | |
แม่หยัวเมือง • (mɛ̂ɛ-yǔua-mʉʉang)
Under old Thai laws, a male monarch could have four chief concubines, called สนมเอก (sà-nǒm-èek). The four were given the following noble titles: อินสุเรนทร์, ศรีสุดาจันทร์, อินทรเทวี, ศรีจุฬาลักษณ์.