Participle of a hypothetical verb *ἀκέω (*akéō). Beekes relates this form to ἀκή (akḗ, “silence”), but not much is clear otherwise concerning its etymology. Not related to ἀκούω (akoúō, “to hear”), nor to ἄκων (ákōn, “javelin”). The alpha here is not the alpha privative ἀ- (a-).
ἀκέων • (akéōn) m (feminine ἀκέουσᾰ, neuter ἀκέον); first/third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ᾰ̓κέων ăkéōn |
ᾰ̓κέουσᾰ ăkéousă |
ᾰ̓κέον ăkéon |
ᾰ̓κέοντε ăkéonte |
ᾰ̓κεούσᾱ ăkeoúsā |
ᾰ̓κέοντε ăkéonte |
ᾰ̓κέοντες ăkéontes |
ᾰ̓κέουσαι ăkéousai |
ᾰ̓κέοντᾰ ăkéontă | |||||
Genitive | ᾰ̓κέοντος ăkéontos |
ᾰ̓κεούσης ăkeoúsēs |
ᾰ̓κέοντος ăkéontos |
ᾰ̓κεόντοιν ăkeóntoin |
ᾰ̓κεούσαιν ăkeoúsain |
ᾰ̓κεόντοιν ăkeóntoin |
ᾰ̓κεόντων ăkeóntōn |
ᾰ̓κεουσῶν ăkeousôn |
ᾰ̓κεόντων ăkeóntōn | |||||
Dative | ᾰ̓κέοντῐ ăkéontĭ |
ᾰ̓κεούσῃ ăkeoúsēi |
ᾰ̓κέοντῐ ăkéontĭ |
ᾰ̓κεόντοιν ăkeóntoin |
ᾰ̓κεούσαιν ăkeoúsain |
ᾰ̓κεόντοιν ăkeóntoin |
ᾰ̓κέουσῐ / ᾰ̓κέουσῐν ăkéousĭ(n) |
ᾰ̓κεούσαις ăkeoúsais |
ᾰ̓κέουσῐ / ᾰ̓κέουσῐν ăkéousĭ(n) | |||||
Accusative | ᾰ̓κέοντᾰ ăkéontă |
ᾰ̓κέουσᾰν ăkéousăn |
ᾰ̓κέον ăkéon |
ᾰ̓κέοντε ăkéonte |
ᾰ̓κεούσᾱ ăkeoúsā |
ᾰ̓κέοντε ăkéonte |
ᾰ̓κέοντᾰς ăkéontăs |
ᾰ̓κεούσᾱς ăkeoúsās |
ᾰ̓κέοντᾰ ăkéontă | |||||
Vocative | ᾰ̓κέων ăkéōn |
ᾰ̓κέουσᾰ ăkéousă |
ᾰ̓κέον ăkéon |
ᾰ̓κέοντε ăkéonte |
ᾰ̓κεούσᾱ ăkeoúsā |
ᾰ̓κέοντε ăkéonte |
ᾰ̓κέοντες ăkéontes |
ᾰ̓κέουσαι ăkéousai |
ᾰ̓κέοντᾰ ăkéontă | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ᾰ̓κεόντως ăkeóntōs |
— | — | ||||||||||||
Notes: |
|
ἀκέων • (akéōn)