ἀπολείπω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἀπολείπω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἀπολείπω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἀπολείπω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἀπολείπω you have here. The definition of the word ἀπολείπω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἀπολείπω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ λείπω (leípō).

Pronunciation

 

Verb

ἀπολείπω • (apoleípō)

  1. to leave (behind), desert
  2. (in passive) to remain

Conjugation

   Present: ἀπολείπω, ἀπολείπομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπολείπω ἀπολείπεις ἀπολείπει ἀπολείπετον ἀπολείπετον ἀπολείπομεν ἀπολείπετε ἀπολείπουσῐ(ν)
subjunctive ἀπολείπω ἀπολείπῃς ἀπολείπῃ ἀπολείπητον ἀπολείπητον ἀπολείπωμεν ἀπολείπητε ἀπολείπωσῐ(ν)
optative ἀπολείποιμῐ ἀπολείποις ἀπολείποι ἀπολείποιτον ἀπολειποίτην ἀπολείποιμεν ἀπολείποιτε ἀπολείποιεν
imperative   ἀπόλειπε ἀπολειπέτω ἀπολείπετον ἀπολειπέτων   ἀπολείπετε ἀπολειπόντων
middle/
passive 		indicative ἀπολείπομαι ἀπολείπῃ,
ἀπολείπει 		ἀπολείπεται ἀπολείπεσθον ἀπολείπεσθον ἀπολειπόμεθᾰ ἀπολείπεσθε ἀπολείπονται
subjunctive ἀπολείπωμαι ἀπολείπῃ ἀπολείπηται ἀπολείπησθον ἀπολείπησθον ἀπολειπώμεθᾰ ἀπολείπησθε ἀπολείπωνται
optative ἀπολειποίμην ἀπολείποιο ἀπολείποιτο ἀπολείποισθον ἀπολειποίσθην ἀπολειποίμεθᾰ ἀπολείποισθε ἀπολείποιντο
imperative   ἀπολείπου ἀπολειπέσθω ἀπολείπεσθον ἀπολειπέσθων   ἀπολείπεσθε ἀπολειπέσθων
active middle/passive
infinitive ἀπολείπειν ἀπολείπεσθαι
participle m ἀπολείπων ἀπολειπόμενος
f ἀπολείπουσᾰ ἀπολειπομένη
n ἀπολεῖπον ἀπολειπόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέλειπον, ἀπελειπόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέλειπον ἀπέλειπες ἀπέλειπε(ν) ἀπελείπετον ἀπελειπέτην ἀπελείπομεν ἀπελείπετε ἀπέλειπον
middle/
passive 		indicative ἀπελειπόμην ἀπελείπου ἀπελείπετο ἀπελείπεσθον ἀπελειπέσθην ἀπελειπόμεθᾰ ἀπελείπεσθε ἀπελείποντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀπολείψω, ἀπολείψομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπολείψω ἀπολείψεις ἀπολείψει ἀπολείψετον ἀπολείψετον ἀπολείψομεν ἀπολείψετε ἀπολείψουσῐ(ν)
optative ἀπολείψοιμῐ ἀπολείψοις ἀπολείψοι ἀπολείψοιτον ἀπολειψοίτην ἀπολείψοιμεν ἀπολείψοιτε ἀπολείψοιεν
middle indicative ἀπολείψομαι ἀπολείψῃ,
ἀπολείψει 		ἀπολείψεται ἀπολείψεσθον ἀπολείψεσθον ἀπολειψόμεθᾰ ἀπολείψεσθε ἀπολείψονται
optative ἀπολειψοίμην ἀπολείψοιο ἀπολείψοιτο ἀπολείψοισθον ἀπολειψοίσθην ἀπολειψοίμεθᾰ ἀπολείψοισθε ἀπολείψοιντο
active middle
infinitive ἀπολείψειν ἀπολείψεσθαι
participle m ἀπολείψων ἀπολειψόμενος
f ἀπολείψουσᾰ ἀπολειψομένη
n ἀπολεῖψον ἀπολειψόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέλιπον, ἀπελιπόμην, ἀπελείφθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέλιπον ἀπέλιπες ἀπέλιπε(ν) ἀπελίπετον ἀπελιπέτην ἀπελίπομεν ἀπελίπετε ἀπέλιπον
subjunctive ἀπολίπω ἀπολίπῃς ἀπολίπῃ ἀπολίπητον ἀπολίπητον ἀπολίπωμεν ἀπολίπητε ἀπολίπωσῐ(ν)
optative ἀπολίποιμῐ ἀπολίποις ἀπολίποι ἀπολίποιτον ἀπολιποίτην ἀπολίποιμεν ἀπολίποιτε ἀπολίποιεν
imperative   ἀπόλιπε ἀπολιπέτω ἀπολίπετον ἀπολιπέτων   ἀπολίπετε ἀπολιπόντων
middle indicative ἀπελιπόμην ἀπελίπου ἀπελίπετο ἀπελίπεσθον ἀπελιπέσθην ἀπελιπόμεθᾰ ἀπελίπεσθε ἀπελίποντο
subjunctive ἀπολίπωμαι ἀπολίπῃ ἀπολίπηται ἀπολίπησθον ἀπολίπησθον ἀπολιπώμεθᾰ ἀπολίπησθε ἀπολίπωνται
optative ἀπολιποίμην ἀπολίποιο ἀπολίποιτο ἀπολίποισθον ἀπολιποίσθην ἀπολιποίμεθᾰ ἀπολίποισθε ἀπολίποιντο
imperative   ἀπολιποῦ ἀπολιπέσθω ἀπολίπεσθον ἀπολιπέσθων   ἀπολίπεσθε ἀπολιπέσθων
passive indicative ἀπελείφθην ἀπελείφθης ἀπελείφθη ἀπελείφθητον ἀπελειφθήτην ἀπελείφθημεν ἀπελείφθητε ἀπελείφθησᾰν
subjunctive ἀπολειφθῶ ἀπολειφθῇς ἀπολειφθῇ ἀπολειφθῆτον ἀπολειφθῆτον ἀπολειφθῶμεν ἀπολειφθῆτε ἀπολειφθῶσῐ(ν)
optative ἀπολειφθείην ἀπολειφθείης ἀπολειφθείη ἀπολειφθεῖτον,
ἀπολειφθείητον 		ἀπολειφθείτην,
ἀπολειφθειήτην 		ἀπολειφθεῖμεν,
ἀπολειφθείημεν 		ἀπολειφθεῖτε,
ἀπολειφθείητε 		ἀπολειφθεῖεν,
ἀπολειφθείησᾰν
imperative   ἀπολείφθητῐ ἀπολειφθήτω ἀπολείφθητον ἀπολειφθήτων   ἀπολείφθητε ἀπολειφθέντων
active middle passive
infinitive ἀπολιπεῖν ἀπολιπέσθαι ἀπολειφθῆναι
participle m ἀπολιπών ἀπολιπόμενος ἀπολειφθείς
f ἀπολιποῦσᾰ ἀπολιπομένη ἀπολειφθεῖσᾰ
n ἀπολιπόν ἀπολιπόμενον ἀπολειφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπολέλοιπᾰ, ἀπολέλειμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπολέλοιπᾰ ἀπολέλοιπᾰς ἀπολέλοιπε(ν) ἀπολελοίπᾰτον ἀπολελοίπᾰτον ἀπολελοίπᾰμεν ἀπολελοίπᾰτε ἀπολελοίπᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀπολελοίπω ἀπολελοίπῃς ἀπολελοίπῃ ἀπολελοίπητον ἀπολελοίπητον ἀπολελοίπωμεν ἀπολελοίπητε ἀπολελοίπωσῐ(ν)
optative ἀπολελοίποιμῐ,
ἀπολελοιποίην 		ἀπολελοίποις,
ἀπολελοιποίης 		ἀπολελοίποι,
ἀπολελοιποίη 		ἀπολελοίποιτον ἀπολελοιποίτην ἀπολελοίποιμεν ἀπολελοίποιτε ἀπολελοίποιεν
imperative   ἀπολέλοιπε ἀπολελοιπέτω ἀπολελοίπετον ἀπολελοιπέτων   ἀπολελοίπετε ἀπολελοιπόντων
middle/
passive 		indicative ἀπολέλειμμαι ἀπολέλειψαι ἀπολέλειπται ἀπολέλειφθον ἀπολέλειφθον ἀπολελείμμεθᾰ ἀπολέλειφθε ἀπολελείπᾰται
subjunctive ἀπολελειμμένος ὦ ἀπολελειμμένος ᾖς ἀπολελειμμένος ᾖ ἀπολελειμμένω ἦτον ἀπολελειμμένω ἦτον ἀπολελειμμένοι ὦμεν ἀπολελειμμένοι ἦτε ἀπολελειμμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀπολελειμμένος εἴην ἀπολελειμμένος εἴης ἀπολελειμμένος εἴη ἀπολελειμμένω εἴητον/εἶτον ἀπολελειμμένω εἰήτην/εἴτην ἀπολελειμμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀπολελειμμένοι εἴητε/εἶτε ἀπολελειμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀπολέλειψο ἀπολελείφθω ἀπολέλειφθον ἀπολελείφθων   ἀπολέλειφθε ἀπολελείφθων
active middle/passive
infinitive ἀπολελοιπέναι ἀπολελεῖφθαι
participle m ἀπολελοιπώς ἀπολελειμμένος
f ἀπολελοιπυῖᾰ ἀπολελειμμένη
n ἀπολελοιπός ἀπολελειμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia