λείπω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word λείπω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word λείπω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say λείπω in singular and plural. Everything you need to know about the word λείπω you have here. The definition of the word λείπω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofλείπω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *leykʷ-.

Cognates include Sanskrit रिणक्ति (riṇakti), Latin linquō, Old Armenian լքանեմ (lkʻanem), Proto-Germanic *līhwaną (“to lend”), Old Church Slavonic отлѣкъ (otlěkŭ, “remains”), Lithuanian ãt-laikas (“remains”), likti (“to stay”).

Pronunciation

 

Verb

λείπω • (leípō)

  1. to leave, leave behind
  2. to leave alone, release
  3. (passive voice) to be left, remain, survive
  4. (intransitive) to leave, depart, disappear
  5. to desert, fail
  6. to lack, fall short, fail

Inflection

Not listed in these tables is an extremely rare first person dual form: λελείμμεθον (leleímmethon), in Sophocles, Electra 950. Only a small handful of first-person dual forms are attested in the entire Ancient Greek corpus.

   Present: λείπω, λείπομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λείπω λείπεις λείπει λείπετον λείπετον λείπομεν λείπετε λείπουσῐ(ν)
subjunctive λείπω λείπῃς λείπῃ λείπητον λείπητον λείπωμεν λείπητε λείπωσῐ(ν)
optative λείποιμῐ λείποις λείποι λείποιτον λειποίτην λείποιμεν λείποιτε λείποιεν
imperative   λεῖπε λειπέτω λείπετον λειπέτων   λείπετε λειπόντων
middle/
passive 		indicative λείπομαι λείπῃ,
λείπει 		λείπεται λείπεσθον λείπεσθον λειπόμεθᾰ λείπεσθε λείπονται
subjunctive λείπωμαι λείπῃ λείπηται λείπησθον λείπησθον λειπώμεθᾰ λείπησθε λείπωνται
optative λειποίμην λείποιο λείποιτο λείποισθον λειποίσθην λειποίμεθᾰ λείποισθε λείποιντο
imperative   λείπου λειπέσθω λείπεσθον λειπέσθων   λείπεσθε λειπέσθων
active middle/passive
infinitive λείπειν λείπεσθαι
participle m λείπων λειπόμενος
f λείπουσᾰ λειπομένη
n λεῖπον λειπόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔλειπον, ἐλειπόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔλειπον ἔλειπες ἔλειπε(ν) ἐλείπετον ἐλειπέτην ἐλείπομεν ἐλείπετε ἔλειπον
middle/
passive 		indicative ἐλειπόμην ἐλείπου ἐλείπετο ἐλείπεσθον ἐλειπέσθην ἐλειπόμεθᾰ ἐλείπεσθε ἐλείποντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: λεῖπον, λειπόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λεῖπον λεῖπες λεῖπε(ν) λείπετον λειπέτην λείπομεν λείπετε λεῖπον
middle/
passive 		indicative λειπόμην λείπου λείπετο λείπεσθον λειπέσθην λειπόμε(σ)θᾰ λείπεσθε λείποντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: λείψω, λείψομαι, λειφθήσομαι (middle often used in passive sense)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λείψω λείψεις λείψει λείψετον λείψετον λείψομεν λείψετε λείψουσῐ(ν)
optative λείψοιμῐ λείψοις λείψοι λείψοιτον λειψοίτην λείψοιμεν λείψοιτε λείψοιεν
middle indicative λείψομαι λείψῃ,
λείψει 		λείψεται λείψεσθον λείψεσθον λειψόμεθᾰ λείψεσθε λείψονται
optative λειψοίμην λείψοιο λείψοιτο λείψοισθον λειψοίσθην λειψοίμεθᾰ λείψοισθε λείψοιντο
passive indicative λειφθήσομαι λειφθήσῃ λειφθήσεται λειφθήσεσθον λειφθήσεσθον λειφθησόμεθᾰ λειφθήσεσθε λειφθήσονται
optative λειφθησοίμην λειφθήσοιο λειφθήσοιτο λειφθήσοισθον λειφθησοίσθην λειφθησοίμεθᾰ λειφθήσοισθε λειφθήσοιντο
active middle passive
infinitive λείψειν λείψεσθαι λειφθήσεσθαι
participle m λείψων λειψόμενος λειφθησόμενος
f λείψουσᾰ λειψομένη λειφθησομένη
n λεῖψον λειψόμενον λειφθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔλῐπον, ἐλῐπόμην, ἐλείφθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔλῐπον ἔλῐπες ἔλῐπε(ν) ἐλῐ́πετον ἐλῐπέτην ἐλῐ́πομεν ἐλῐ́πετε ἔλῐπον
subjunctive λῐ́πω λῐ́πῃς λῐ́πῃ λῐ́πητον λῐ́πητον λῐ́πωμεν λῐ́πητε λῐ́πωσῐ(ν)
optative λῐ́ποιμῐ λῐ́ποις λῐ́ποι λῐ́ποιτον λῐποίτην λῐ́ποιμεν λῐ́ποιτε λῐ́ποιεν
imperative   λῐ́πε λῐπέτω λῐ́πετον λῐπέτων   λῐ́πετε λῐπόντων
middle indicative ἐλῐπόμην ἐλῐ́που ἐλῐ́πετο ἐλῐ́πεσθον ἐλῐπέσθην ἐλῐπόμεθᾰ ἐλῐ́πεσθε ἐλῐ́ποντο
subjunctive λῐ́πωμαι λῐ́πῃ λῐ́πηται λῐ́πησθον λῐ́πησθον λῐπώμεθᾰ λῐ́πησθε λῐ́πωνται
optative λῐποίμην λῐ́ποιο λῐ́ποιτο λῐ́ποισθον λῐποίσθην λῐποίμεθᾰ λῐ́ποισθε λῐ́ποιντο
imperative   λῐποῦ λῐπέσθω λῐ́πεσθον λῐπέσθων   λῐ́πεσθε λῐπέσθων
passive indicative ἐλείφθην ἐλείφθης ἐλείφθη ἐλείφθητον ἐλειφθήτην ἐλείφθημεν ἐλείφθητε ἐλείφθησᾰν
subjunctive λειφθῶ λειφθῇς λειφθῇ λειφθῆτον λειφθῆτον λειφθῶμεν λειφθῆτε λειφθῶσῐ(ν)
optative λειφθείην λειφθείης λειφθείη λειφθεῖτον,
λειφθείητον 		λειφθείτην,
λειφθειήτην 		λειφθεῖμεν,
λειφθείημεν 		λειφθεῖτε,
λειφθείητε 		λειφθεῖεν,
λειφθείησᾰν
imperative   λείφθητῐ λειφθήτω λείφθητον λειφθήτων   λείφθητε λειφθέντων
active middle passive
infinitive λῐπεῖν λῐπέσθαι λειφθῆναι
participle m λῐπών λῐπόμενος λειφθείς
f λῐποῦσᾰ λῐπομένη λειφθεῖσᾰ
n λῐπόν λῐπόμενον λειφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: λῐ́πον, λῐπόμην, λείφθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λῐ́πον λῐ́πες λῐ́πε(ν) λῐ́πετον λῐπέτην λῐ́πομεν λῐ́πετε λῐ́πον
middle indicative λῐπόμην λῐ́πεο λῐ́πετο λῐ́πεσθον λῐπέσθην λῐπόμε(σ)θᾰ λῐ́πεσθε λῐ́ποντο
passive indicative λείφθην λείφθης λείφθη λείφθητον λειφθήτην λείφθημεν λείφθητε λείφθησᾰν,
λεῖφθεν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔλειψᾰ, ἐλειψᾰ́μην (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔλειψᾰ ἔλειψᾰς ἔλειψε(ν) ἐλείψᾰτον ἐλειψᾰ́την ἐλείψᾰμεν ἐλείψᾰτε ἔλειψᾰν
subjunctive λείψω λείψῃς λείψῃ λείψητον λείψητον λείψωμεν λείψητε λείψωσῐ(ν)
optative λείψαιμῐ λείψειᾰς,
λείψαις 		λείψειε(ν),
λείψαι 		λείψαιτον λειψαίτην λείψαιμεν λείψαιτε λείψειᾰν,
λείψαιεν
imperative   λεῖψον λειψᾰ́τω λείψᾰτον λειψᾰ́των   λείψᾰτε λειψᾰ́ντων
middle indicative ἐλειψᾰ́μην ἐλείψω ἐλείψᾰτο ἐλείψᾰσθον ἐλειψᾰ́σθην ἐλειψᾰ́μεθᾰ ἐλείψᾰσθε ἐλείψᾰντο
subjunctive λείψωμαι λείψῃ λείψηται λείψησθον λείψησθον λειψώμεθᾰ λείψησθε λείψωνται
optative λειψαίμην λείψαιο λείψαιτο λείψαισθον λειψαίσθην λειψαίμεθᾰ λείψαισθε λείψαιντο
imperative   λεῖψαι λειψᾰ́σθω λείψᾰσθον λειψᾰ́σθων   λείψᾰσθε λειψᾰ́σθων
active middle
infinitive λεῖψαι λείψᾰσθαι
participle m λείψᾱς λειψᾰ́μενος
f λείψᾱσᾰ λειψᾰμένη
n λεῖψᾰν λειψᾰ́μενον
   Perfect: λέλοιπᾰ, λέλειμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λέλοιπᾰ λέλοιπᾰς λέλοιπε(ν) λελοίπᾰτον λελοίπᾰτον λελοίπᾰμεν λελοίπᾰτε λελοίπᾱσῐ(ν)
subjunctive λελοίπω λελοίπῃς λελοίπῃ λελοίπητον λελοίπητον λελοίπωμεν λελοίπητε λελοίπωσῐ(ν)
optative λελοίποιμῐ,
λελοιποίην 		λελοίποις,
λελοιποίης 		λελοίποι,
λελοιποίη 		λελοίποιτον λελοιποίτην λελοίποιμεν λελοίποιτε λελοίποιεν
imperative   λέλοιπε λελοιπέτω λελοίπετον λελοιπέτων   λελοίπετε λελοιπόντων
middle/
passive 		indicative λέλειμμαι λέλειψαι λέλειπται λέλειφθον λέλειφθον λελείμμεθᾰ λέλειφθε λελείπᾰται
subjunctive λελειμμένος ὦ λελειμμένος ᾖς λελειμμένος ᾖ λελειμμένω ἦτον λελειμμένω ἦτον λελειμμένοι ὦμεν λελειμμένοι ἦτε λελειμμένοι ὦσῐ(ν)
optative λελειμμένος εἴην λελειμμένος εἴης λελειμμένος εἴη λελειμμένω εἴητον/εἶτον λελειμμένω εἰήτην/εἴτην λελειμμένοι εἴημεν/εἶμεν λελειμμένοι εἴητε/εἶτε λελειμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   λέλειψο λελείφθω λέλειφθον λελείφθων   λέλειφθε λελείφθων
active middle/passive
infinitive λελοιπέναι λελεῖφθαι
participle m λελοιπώς λελειμμένος
f λελοιπυῖᾰ λελειμμένη
n λελοιπός λελειμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐλελοίπειν, ἐλελείμμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλελοίπειν,
ἐλελοίπη 		ἐλελοίπεις,
ἐλελοίπης 		ἐλελοίπει(ν) ἐλελοίπετον ἐλελοιπέτην ἐλελοίπεμεν ἐλελοίπετε ἐλελοίπεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐλελείμμην ἐλέλειψο ἐλέλειπτο ἐλέλειφθον ἐλελείφθην ἐλελείμμεθᾰ ἐλέλειφθε ἐλελείπᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: λελοίπειν, λελείμμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λελοίπειν,
λελοίπη 		λελοίπεις,
λελοίπης 		λελοίπει(ν) λελοίπετον λελοιπέτην λελοίπεμεν λελοίπετε λελοίπεσᾰν
middle/
passive 		indicative λελείμμην λέλειψο λέλειπτο λέλειφθον λελείφθην λελείμμεθᾰ λέλειφθε λελείπᾰτο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future perfect: λελείψομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative λελείψομαι λελείψῃ,
λελείψει 		λελείψεται λελείψεσθον λελείψεσθον λελειψόμεθᾰ λελείψεσθε λελείψονται
optative λελειψοίμην λελείψοιο λελείψοιτο λελείψοισθον λελειψοίσθην λελειψοίμεθᾰ λελείψοισθε λελείψοιντο
middle/passive
infinitive λελείψεσθαι
participle m λελειψόμενος
f λελειψομένη
n λελειψόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

Greek

Etymology

From Ancient Greek λείπω.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈli.po/
  • Hyphenation: λεί‧πω

Verb

λείπω • (leípo) (past έλειψα, passive —)

  1. to be absent, to be missing
  2. to lack

Conjugation

λείπω   (active forms only)
Active voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤
1 sg λείπω λείψω
2 sg λείπεις λείψεις
3 sg λείπει λείψει
1 pl λείπουμε, [‑ομε] λείψουμε, [‑ομε]
2 pl λείπετε λείψετε
3 pl λείπουν(ε) λείψουν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤
1 sg έλειπα έλειψα
2 sg έλειπες έλειψες
3 sg έλειπε έλειψε
1 pl λείπαμε λείψαμε
2 pl λείπατε λείψατε
3 pl έλειπαν, λείπαν(ε) έλειψαν, λείψαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤
1 sg θα λείπω ➤ θα λείψω ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα λείπεις, … θα λείψεις, …
Perfect aspect ➤
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … λείψει  
Past perfect ➤   είχα, είχες, … λείψει  
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … λείψει  
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg λείπε λείψε
2 pl λείπετε λείψτε
Other forms
Active present participle ➤   λείποντας ➤
Active perfect participle ➤   έχοντας λείψει ➤
Passive perfect participle ➤ —
Nonfinite form ➤   λείψει
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Descendants

  • ⇒ Albanian: lipsem (“to lack, to be absent”, verb), lipset (“to need”, verb), lypsoj (“to beseech”, verb)
    • ⇒ Albanian: lipsjë m (“lack, deficiency, poverty”)
  • ⇒ Aromanian: lipsescu (“to lack, to be absent, to deprive”, verb), lipseashte (“to need”, verb)
  • ⇒ Bulgarian: липсам (lipsam, “to lack, to be absent”, verb)
    • ⇒ Bulgarian: липса f (lipsa, “absence, lack, deficiency”)
  • ⇒ Romanian: lipsi (“to lack, to deprive”, verb)
    • ⇒ Romanian: lipsă f (“absence, lack, deficiency”)
  • ⇒ Serbo-Croatian:
    Cyrillic script: ли̏псати (“to die (of horse or bovine)”, verb)
    Latin script: lȉpsati (verb)
Wikious
Boobota
Sagapedia