ὑπολείπω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ὑπολείπω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ὑπολείπω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ὑπολείπω in singular and plural. Everything you need to know about the word ὑπολείπω you have here. The definition of the word ὑπολείπω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofὑπολείπω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

ὑπο- (hupo-) +‎ λείπω (leípō)

Pronunciation

 

Verb

ὑπολείπω • (hupoleípō)

  1. to leave over, leave behind
  2. (in middle) to remain

Conjugation

   Present: ὑπολείπω, ὑπολείπομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπολείπω ὑπολείπεις ὑπολείπει ὑπολείπετον ὑπολείπετον ὑπολείπομεν ὑπολείπετε ὑπολείπουσῐ(ν)
subjunctive ὑπολείπω ὑπολείπῃς ὑπολείπῃ ὑπολείπητον ὑπολείπητον ὑπολείπωμεν ὑπολείπητε ὑπολείπωσῐ(ν)
optative ὑπολείποιμῐ ὑπολείποις ὑπολείποι ὑπολείποιτον ὑπολειποίτην ὑπολείποιμεν ὑπολείποιτε ὑπολείποιεν
imperative   ὑπόλειπε ὑπολειπέτω ὑπολείπετον ὑπολειπέτων   ὑπολείπετε ὑπολειπόντων
middle/
passive 		indicative ὑπολείπομαι ὑπολείπῃ,
ὑπολείπει 		ὑπολείπεται ὑπολείπεσθον ὑπολείπεσθον ὑπολειπόμεθᾰ ὑπολείπεσθε ὑπολείπονται
subjunctive ὑπολείπωμαι ὑπολείπῃ ὑπολείπηται ὑπολείπησθον ὑπολείπησθον ὑπολειπώμεθᾰ ὑπολείπησθε ὑπολείπωνται
optative ὑπολειποίμην ὑπολείποιο ὑπολείποιτο ὑπολείποισθον ὑπολειποίσθην ὑπολειποίμεθᾰ ὑπολείποισθε ὑπολείποιντο
imperative   ὑπολείπου ὑπολειπέσθω ὑπολείπεσθον ὑπολειπέσθων   ὑπολείπεσθε ὑπολειπέσθων
active middle/passive
infinitive ὑπολείπειν ὑπολείπεσθαι
participle m ὑπολείπων ὑπολειπόμενος
f ὑπολείπουσᾰ ὑπολειπομένη
n ὑπολεῖπον ὑπολειπόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὑπέλειπον, ὑπελειπόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπέλειπον ὑπέλειπες ὑπέλειπε(ν) ὑπελείπετον ὑπελειπέτην ὑπελείπομεν ὑπελείπετε ὑπέλειπον
middle/
passive 		indicative ὑπελειπόμην ὑπελείπου ὑπελείπετο ὑπελείπεσθον ὑπελειπέσθην ὑπελειπόμεθᾰ ὑπελείπεσθε ὑπελείποντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὑπολείψω, ὑπολείψομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπολείψω ὑπολείψεις ὑπολείψει ὑπολείψετον ὑπολείψετον ὑπολείψομεν ὑπολείψετε ὑπολείψουσῐ(ν)
optative ὑπολείψοιμῐ ὑπολείψοις ὑπολείψοι ὑπολείψοιτον ὑπολειψοίτην ὑπολείψοιμεν ὑπολείψοιτε ὑπολείψοιεν
middle indicative ὑπολείψομαι ὑπολείψῃ,
ὑπολείψει 		ὑπολείψεται ὑπολείψεσθον ὑπολείψεσθον ὑπολειψόμεθᾰ ὑπολείψεσθε ὑπολείψονται
optative ὑπολειψοίμην ὑπολείψοιο ὑπολείψοιτο ὑπολείψοισθον ὑπολειψοίσθην ὑπολειψοίμεθᾰ ὑπολείψοισθε ὑπολείψοιντο
active middle
infinitive ὑπολείψειν ὑπολείψεσθαι
participle m ὑπολείψων ὑπολειψόμενος
f ὑπολείψουσᾰ ὑπολειψομένη
n ὑπολεῖψον ὑπολειψόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὑπέλῐπον, ὑπελῐπόμην, ὑπελείφθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπέλῐπον ὑπέλῐπες ὑπέλῐπε(ν) ὑπελῐ́πετον ὑπελῐπέτην ὑπελῐ́πομεν ὑπελῐ́πετε ὑπέλῐπον
subjunctive ὑπολῐ́πω ὑπολῐ́πῃς ὑπολῐ́πῃ ὑπολῐ́πητον ὑπολῐ́πητον ὑπολῐ́πωμεν ὑπολῐ́πητε ὑπολῐ́πωσῐ(ν)
optative ὑπολῐ́ποιμῐ ὑπολῐ́ποις ὑπολῐ́ποι ὑπολῐ́ποιτον ὑπολῐποίτην ὑπολῐ́ποιμεν ὑπολῐ́ποιτε ὑπολῐ́ποιεν
imperative   ὑπόλῐπε ὑπολῐπέτω ὑπολῐ́πετον ὑπολῐπέτων   ὑπολῐ́πετε ὑπολῐπόντων
middle indicative ὑπελῐπόμην ὑπελῐ́που ὑπελῐ́πετο ὑπελῐ́πεσθον ὑπελῐπέσθην ὑπελῐπόμεθᾰ ὑπελῐ́πεσθε ὑπελῐ́ποντο
subjunctive ὑπολῐ́πωμαι ὑπολῐ́πῃ ὑπολῐ́πηται ὑπολῐ́πησθον ὑπολῐ́πησθον ὑπολῐπώμεθᾰ ὑπολῐ́πησθε ὑπολῐ́πωνται
optative ὑπολῐποίμην ὑπολῐ́ποιο ὑπολῐ́ποιτο ὑπολῐ́ποισθον ὑπολῐποίσθην ὑπολῐποίμεθᾰ ὑπολῐ́ποισθε ὑπολῐ́ποιντο
imperative   ὑπολῐποῦ ὑπολῐπέσθω ὑπολῐ́πεσθον ὑπολῐπέσθων   ὑπολῐ́πεσθε ὑπολῐπέσθων
passive indicative ὑπελείφθην ὑπελείφθης ὑπελείφθη ὑπελείφθητον ὑπελειφθήτην ὑπελείφθημεν ὑπελείφθητε ὑπελείφθησᾰν
subjunctive ὑπολειφθῶ ὑπολειφθῇς ὑπολειφθῇ ὑπολειφθῆτον ὑπολειφθῆτον ὑπολειφθῶμεν ὑπολειφθῆτε ὑπολειφθῶσῐ(ν)
optative ὑπολειφθείην ὑπολειφθείης ὑπολειφθείη ὑπολειφθεῖτον,
ὑπολειφθείητον 		ὑπολειφθείτην,
ὑπολειφθειήτην 		ὑπολειφθεῖμεν,
ὑπολειφθείημεν 		ὑπολειφθεῖτε,
ὑπολειφθείητε 		ὑπολειφθεῖεν,
ὑπολειφθείησᾰν
imperative   ὑπολείφθητῐ ὑπολειφθήτω ὑπολείφθητον ὑπολειφθήτων   ὑπολείφθητε ὑπολειφθέντων
active middle passive
infinitive ὑπολῐπεῖν ὑπολῐπέσθαι ὑπολειφθῆναι
participle m ὑπολῐπών ὑπολῐπόμενος ὑπολειφθείς
f ὑπολῐποῦσᾰ ὑπολῐπομένη ὑπολειφθεῖσᾰ
n ὑπολῐπόν ὑπολῐπόμενον ὑπολειφθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ὑπολέλοιπᾰ, ὑπολέλειμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπολέλοιπᾰ ὑπολέλοιπᾰς ὑπολέλοιπε(ν) ὑπολελοίπᾰτον ὑπολελοίπᾰτον ὑπολελοίπᾰμεν ὑπολελοίπᾰτε ὑπολελοίπᾱσῐ(ν)
subjunctive ὑπολελοίπω ὑπολελοίπῃς ὑπολελοίπῃ ὑπολελοίπητον ὑπολελοίπητον ὑπολελοίπωμεν ὑπολελοίπητε ὑπολελοίπωσῐ(ν)
optative ὑπολελοίποιμῐ,
ὑπολελοιποίην 		ὑπολελοίποις,
ὑπολελοιποίης 		ὑπολελοίποι,
ὑπολελοιποίη 		ὑπολελοίποιτον ὑπολελοιποίτην ὑπολελοίποιμεν ὑπολελοίποιτε ὑπολελοίποιεν
imperative   ὑπολέλοιπε ὑπολελοιπέτω ὑπολελοίπετον ὑπολελοιπέτων   ὑπολελοίπετε ὑπολελοιπόντων
middle/
passive 		indicative ὑπολέλειμμαι ὑπολέλειψαι ὑπολέλειπται ὑπολέλειφθον ὑπολέλειφθον ὑπολελείμμεθᾰ ὑπολέλειφθε ὑπολελείπᾰται
subjunctive ὑπολελειμμένος ὦ ὑπολελειμμένος ᾖς ὑπολελειμμένος ᾖ ὑπολελειμμένω ἦτον ὑπολελειμμένω ἦτον ὑπολελειμμένοι ὦμεν ὑπολελειμμένοι ἦτε ὑπολελειμμένοι ὦσῐ(ν)
optative ὑπολελειμμένος εἴην ὑπολελειμμένος εἴης ὑπολελειμμένος εἴη ὑπολελειμμένω εἴητον/εἶτον ὑπολελειμμένω εἰήτην/εἴτην ὑπολελειμμένοι εἴημεν/εἶμεν ὑπολελειμμένοι εἴητε/εἶτε ὑπολελειμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ὑπολέλειψο ὑπολελείφθω ὑπολέλειφθον ὑπολελείφθων   ὑπολέλειφθε ὑπολελείφθων
active middle/passive
infinitive ὑπολελοιπέναι ὑπολελεῖφθαι
participle m ὑπολελοιπώς ὑπολελειμμένος
f ὑπολελοιπυῖᾰ ὑπολελειμμένη
n ὑπολελοιπός ὑπολελειμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ὑπολελοίπειν, ὑπολελείμμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὑπολελοίπειν,
ὑπολελοίπη 		ὑπολελοίπεις,
ὑπολελοίπης 		ὑπολελοίπει(ν) ὑπολελοίπετον ὑπολελοιπέτην ὑπολελοίπεμεν ὑπολελοίπετε ὑπολελοίπεσᾰν
middle/
passive 		indicative ὑπολελείμμην ὑπολέλειψο ὑπολέλειπτο ὑπολέλειφθον ὑπολελείφθην ὑπολελείμμεθᾰ ὑπολέλειφθε ὑπολελείπᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: υπολείπομαι (ypoleípomai)

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia