ἀχεύων

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₂egʰ- (“to be upset, afraid”); compare ἄχνυμαι (ákhnumai). Cognate with Old Irish ad·ágathar (“to fear”) and Gothic 𐍉𐌲𐌾𐌰𐌽 (ōgjan, “to scare”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.kʰěu̯.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈkʰe.won/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈçe.βon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈçe.von/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈçe.von/

Participle

ἀχεύων • (akheúōn) m (feminine ἀχεύουσᾰ, neuter ἀχεῦον); first/third declension

(chiefly Epic) grieving, troubling

Usage notes

Only the present participle is attested to the stem ἀχευ- (akheu-); finite forms are attested from other stems such as ἄχνυμαι (ákhnumai), ἀκαχίζομαι (akakhízomai), ἀχέω (akhéō), and ἄχομαι (ákhomai).

Declension

First and third declension of ἀχεύων; ἀχεύουσᾰ; ἀχεῦον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀχεύων akheúōn	ἀχεύουσᾰ akheúousa	ἀχεῦον akheûon	ἀχεύοντε akheúonte	ἀχευούσᾱ akheuoúsā	ἀχεύοντε akheúonte	ἀχεύοντες akheúontes	ἀχεύουσαι akheúousai	ἀχεύοντᾰ akheúonta
Genitive	ἀχεύοντος akheúontos	ἀχευούσης akheuoúsēs	ἀχεύοντος akheúontos	ἀχευόντοιῐν akheuóntoiin	ἀχευούσαιν / ἀχευούσαιῐν / ἀχευούσῃῐν akheuoúsai(i)n / akheuoúsēiin	ἀχευόντοιῐν akheuóntoiin	ἀχευόντων akheuóntōn	ἀχευουσᾱ́ων / ἀχευουσέ͜ων / ἀχευουσῶν akheuousā́ōn / akheuousé͜ōn / akheuousôn	ἀχευόντων akheuóntōn
Dative	ἀχεύοντῐ akheúonti	ἀχευούσῃ akheuoúsēi	ἀχεύοντῐ akheúonti	ἀχευόντοιῐν akheuóntoiin	ἀχευούσαιν / ἀχευούσαιῐν / ἀχευούσῃῐν akheuoúsai(i)n / akheuoúsēiin	ἀχευόντοιῐν akheuóntoiin	ἀχεύουσῐ / ἀχεύουσῐν / ἀχευόντεσσῐ / ἀχευόντεσσῐν / ἀχευόντεσῐ / ἀχευόντεσῐν akheúousi(n) / akheuóntessi(n) / akheuóntesi(n)	ἀχευούσῃσῐ / ἀχευούσῃσῐν / ἀχευούσῃς / ἀχευούσαις akheuoúsēisi(n) / akheuoúsēis / akheuoúsais	ἀχεύουσῐ / ἀχεύουσῐν / ἀχευόντεσσῐ / ἀχευόντεσσῐν / ἀχευόντεσῐ / ἀχευόντεσῐν akheúousi(n) / akheuóntessi(n) / akheuóntesi(n)
Accusative	ἀχεύοντᾰ akheúonta	ἀχεύουσᾰν akheúousan	ἀχεῦον akheûon	ἀχεύοντε akheúonte	ἀχευούσᾱ akheuoúsā	ἀχεύοντε akheúonte	ἀχεύοντᾰς akheúontas	ἀχευούσᾱς akheuoúsās	ἀχεύοντᾰ akheúonta
Vocative	ἀχεύων akheúōn	ἀχεύουσᾰ akheúousa	ἀχεῦον akheûon	ἀχεύοντε akheúonte	ἀχευούσᾱ akheuoúsā	ἀχεύοντε akheúonte	ἀχεύοντες akheúontes	ἀχεύουσαι akheúousai	ἀχεύοντᾰ akheúonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀχευόντως akheuóntōs			—			—
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.