ἄδουλος

See also: άδουλος

Ancient Greek

From ἀ- (a-) +‎ δοῦλος (doûlos, “servant, slave”).

ἄδουλος • (ádoulos) m or f (neuter ἄδουλον); second declension

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἄδουλος ádoulos	ἄδουλον ádoulon	ἀδούλω adoúlō	ἀδούλω adoúlō	ἄδουλοι ádouloi	ἄδουλᾰ ádoula
Genitive	ἀδούλου adoúlou	ἀδούλου adoúlou	ἀδούλοιν adoúloin	ἀδούλοιν adoúloin	ἀδούλων adoúlōn	ἀδούλων adoúlōn
Dative	ἀδούλῳ adoúlōi	ἀδούλῳ adoúlōi	ἀδούλοιν adoúloin	ἀδούλοιν adoúloin	ἀδούλοις adoúlois	ἀδούλοις adoúlois
Accusative	ἄδουλον ádoulon	ἄδουλον ádoulon	ἀδούλω adoúlō	ἀδούλω adoúlō	ἀδούλους adoúlous	ἄδουλᾰ ádoula
Vocative	ἄδουλε ádoule	ἄδουλον ádoulon	ἀδούλω adoúlō	ἀδούλω adoúlō	ἄδουλοι ádouloi	ἄδουλᾰ ádoula
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἀδούλως adoúlōs		ἀδουλότερος adoulóteros		ἀδουλότᾰτος adoulótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.