ἐκπλέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word ἐκπλέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word ἐκπλέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say ἐκπλέω in singular and plural. Everything you need to know about the word ἐκπλέω you have here. The definition of the word ἐκπλέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofἐκπλέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: εκπλέω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From ἐκ- (ek-, “from”) +‎ πλέω (pléō, “sail”).

Pronunciation

 

Verb

ἐκπλέω • (ekpléō)

  1. to sail out, sail away, weigh anchor
  2. (figurative) to go out of one's mind, lose one's mind
  3. to outsail (ships)

Conjugation

   Present: ἐκπλέω, ἐκπλέομαι (Contracted only in -ει-)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκπλέω ἐκπλεῖς ἐκπλεῖ ἐκπλεῖτον ἐκπλεῖτον ἐκπλέομεν ἐκπλεῖτε ἐκπλέουσῐ(ν)
subjunctive ἐκπλέω ἐκπλέῃς ἐκπλέῃ ἐκπλέητον ἐκπλέητον ἐκπλέωμεν ἐκπλέητε ἐκπλέωσῐ(ν)
optative ἐκπλέοιμῐ ἐκπλέοις ἐκπλέοι ἐκπλέοιτον ἐκπλεοίτην ἐκπλέοιμεν ἐκπλέοιτε ἐκπλέοιεν
imperative   ἐκπλεῖ ἐκπλείτω ἐκπλεῖτον ἐκπλείτων   ἐκπλεῖτε ἐκπλεόντων
middle/
passive 		indicative ἐκπλέομαι ἐκπλέῃ,
πλεῖ 		ἐκπλεῖται ἐκπλεῖσθον ἐκπλεῖσθον ἐκπλεόμεθᾰ ἐκπλεῖσθε ἐκπλέονται
subjunctive ἐκπλέωμαι ἐκπλέῃ ἐκπλέηται ἐκπλέησθον ἐκπλέησθον ἐκπλεώμεθᾰ ἐκπλέησθε ἐκπλέωνται
optative ἐκπλεοίμην ἐκπλέοιο ἐκπλέοιτο ἐκπλέοισθον ἐκπλεοίσθην ἐκπλεοίμεθᾰ ἐκπλέοισθε ἐκπλέοιντο
imperative   ἐκπλέου ἐκπλείσθω ἐκπλεῖσθον ἐκπλείσθων   ἐκπλεῖσθε ἐκπλεέσθων
active middle/passive
infinitive ἐκπλεῖν ἐκπλεῖσθαι
participle m ἐκπλέων ἐκπλεόμενος
f ἐκπλέουσᾰ ἐκπλεομένη
n ἐκπλέον ἐκπλεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐξέπλεον, ἐξεπλεόμην (Contracted only in -ει-)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξέπλεον ἐξέπλεις ἐξέπλει(ν) ἐξεπλεῖτον ἐξεπλείτην ἐξεπλέομεν ἐξεπλεῖτε ἐξέπλεον
middle/
passive 		indicative ἐξεπλεόμην ἐξεπλέου ἐξεπλεῖτο ἐξεπλεῖσθον ἐξεπλείσθην ἐξεπλεόμεθᾰ ἐξεπλεῖσθε ἐξεπλέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐκπλεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐκπλεύσομαι ἐκπλεύσῃ,
ἐκπλεύσει 		ἐκπλεύσεται ἐκπλεύσεσθον ἐκπλεύσεσθον ἐκπλευσόμεθᾰ ἐκπλεύσεσθε ἐκπλεύσονται
optative ἐκπλευσοίμην ἐκπλεύσοιο ἐκπλεύσοιτο ἐκπλεύσοισθον ἐκπλευσοίσθην ἐκπλευσοίμεθᾰ ἐκπλεύσοισθε ἐκπλεύσοιντο
middle
infinitive ἐκπλεύσεσθαι
participle m ἐκπλευσόμενος
f ἐκπλευσομένη
n ἐκπλευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐξέπλευσᾰ, ἐξεπλεύσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξέπλευσᾰ ἐξέπλευσᾰς ἐξέπλευσε(ν) ἐξεπλεύσᾰτον ἐξεπλευσᾰ́την ἐξεπλεύσᾰμεν ἐξεπλεύσᾰτε ἐξέπλευσᾰν
subjunctive ἐκπλεύσω ἐκπλεύσῃς ἐκπλεύσῃ ἐκπλεύσητον ἐκπλεύσητον ἐκπλεύσωμεν ἐκπλεύσητε ἐκπλεύσωσῐ(ν)
optative ἐκπλεύσαιμῐ ἐκπλεύσειᾰς,
ἐκπλεύσαις 		ἐκπλεύσειε(ν),
ἐκπλεύσαι 		ἐκπλεύσαιτον ἐκπλευσαίτην ἐκπλεύσαιμεν ἐκπλεύσαιτε ἐκπλεύσειᾰν,
ἐκπλεύσαιεν
imperative   ἔκπλευσον ἐκπλευσᾰ́τω ἐκπλεύσᾰτον ἐκπλευσᾰ́των   ἐκπλεύσᾰτε ἐκπλευσᾰ́ντων
passive indicative ἐξεπλεύσθην ἐξεπλεύσθης ἐξεπλεύσθη ἐξεπλεύσθητον ἐξεπλευσθήτην ἐξεπλεύσθημεν ἐξεπλεύσθητε ἐξεπλεύσθησᾰν
subjunctive ἐκπλευσθῶ ἐκπλευσθῇς ἐκπλευσθῇ ἐκπλευσθῆτον ἐκπλευσθῆτον ἐκπλευσθῶμεν ἐκπλευσθῆτε ἐκπλευσθῶσῐ(ν)
optative ἐκπλευσθείην ἐκπλευσθείης ἐκπλευσθείη ἐκπλευσθεῖτον,
ἐκπλευσθείητον 		ἐκπλευσθείτην,
ἐκπλευσθειήτην 		ἐκπλευσθεῖμεν,
ἐκπλευσθείημεν 		ἐκπλευσθεῖτε,
ἐκπλευσθείητε 		ἐκπλευσθεῖεν,
ἐκπλευσθείησᾰν
imperative   ἐκπλεύσθητῐ ἐκπλευσθήτω ἐκπλεύσθητον ἐκπλευσθήτων   ἐκπλεύσθητε ἐκπλευσθέντων
active passive
infinitive ἐκπλεῦσαι ἐκπλευσθῆναι
participle m ἐκπλεύσᾱς ἐκπλευσθείς
f ἐκπλεύσᾱσᾰ ἐκπλευσθεῖσᾰ
n ἐκπλεῦσᾰν ἐκπλευσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐκπέπλευκᾰ, ἐκπέπλευσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκπέπλευκᾰ ἐκπέπλευκᾰς ἐκπέπλευκε(ν) ἐκπεπλεύκᾰτον ἐκπεπλεύκᾰτον ἐκπεπλεύκᾰμεν ἐκπεπλεύκᾰτε ἐκπεπλεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐκπεπλεύκω ἐκπεπλεύκῃς ἐκπεπλεύκῃ ἐκπεπλεύκητον ἐκπεπλεύκητον ἐκπεπλεύκωμεν ἐκπεπλεύκητε ἐκπεπλεύκωσῐ(ν)
optative ἐκπεπλεύκοιμῐ,
ἐκπεπλευκοίην 		ἐκπεπλεύκοις,
ἐκπεπλευκοίης 		ἐκπεπλεύκοι,
ἐκπεπλευκοίη 		ἐκπεπλεύκοιτον ἐκπεπλευκοίτην ἐκπεπλεύκοιμεν ἐκπεπλεύκοιτε ἐκπεπλεύκοιεν
imperative   ἐκπέπλευκε ἐκπεπλευκέτω ἐκπεπλεύκετον ἐκπεπλευκέτων   ἐκπεπλεύκετε ἐκπεπλευκόντων
middle/
passive 		indicative ἐκπέπλευσμαι ἐκπέπλευσαι ἐκπέπλευσται ἐκπέπλευσθον ἐκπέπλευσθον ἐκπεπλεύσμεθᾰ ἐκπέπλευσθε ἐκπεπλεύσᾰται
subjunctive ἐκπεπλευσμένος ὦ ἐκπεπλευσμένος ᾖς ἐκπεπλευσμένος ᾖ ἐκπεπλευσμένω ἦτον ἐκπεπλευσμένω ἦτον ἐκπεπλευσμένοι ὦμεν ἐκπεπλευσμένοι ἦτε ἐκπεπλευσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐκπεπλευσμένος εἴην ἐκπεπλευσμένος εἴης ἐκπεπλευσμένος εἴη ἐκπεπλευσμένω εἴητον/εἶτον ἐκπεπλευσμένω εἰήτην/εἴτην ἐκπεπλευσμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐκπεπλευσμένοι εἴητε/εἶτε ἐκπεπλευσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐκπέπλευσο ἐκπεπλεύσθω ἐκπέπλευσθον ἐκπεπλεύσθων   ἐκπέπλευσθε ἐκπεπλεύσθων
active middle/passive
infinitive ἐκπεπλευκέναι ἐκπεπλεῦσθαι
participle m ἐκπεπλευκώς ἐκπεπλευσμένος
f ἐκπεπλευκυῖᾰ ἐκπεπλευσμένη
n ἐκπεπλευκός ἐκπεπλευσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: εκπλέω (ekpléo)

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia