From ἑτερόδοξος (heteródoxos) + -ίᾱ (-íā).
ἑτεροδοξίᾱ • (heterodoxíā) f (genitive ἑτεροδοξίᾱς); first declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ἑτεροδοξίᾱ hē heterodoxíā |
τὼ ἑτεροδοξίᾱ tṑ heterodoxíā |
αἱ ἑτεροδοξίαι hai heterodoxíai | ||||||||||
| Genitive | τῆς ἑτεροδοξίᾱς tês heterodoxíās |
τοῖν ἑτεροδοξίαιν toîn heterodoxíain |
τῶν ἑτεροδοξιῶν tôn heterodoxiôn | ||||||||||
| Dative | τῇ ἑτεροδοξίᾳ têi heterodoxíāi |
τοῖν ἑτεροδοξίαιν toîn heterodoxíain |
ταῖς ἑτεροδοξίαις taîs heterodoxíais | ||||||||||
| Accusative | τὴν ἑτεροδοξίᾱν tḕn heterodoxíān |
τὼ ἑτεροδοξίᾱ tṑ heterodoxíā |
τᾱ̀ς ἑτεροδοξίᾱς tā̀s heterodoxíās | ||||||||||
| Vocative | ἑτεροδοξίᾱ heterodoxíā |
ἑτεροδοξίᾱ heterodoxíā |
ἑτεροδοξίαι heterodoxíai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||