From ἴσος (ísos, “equal, same”) + ἀγορεύω (agoreúō, “to say, speak in the assembly”) + -ῐ́ᾱ (-íā, abstract noun suffix).
ἰσηγορῐ́ᾱ • (isēgoríā) f (genitive ἰσηγορῐ́ᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἰσηγορῐ́ᾱ hē isēgoríā |
τὼ ἰσηγορῐ́ᾱ tṑ isēgoríā |
αἱ ἰσηγορῐ́αι hai isēgoríai | ||||||||||
Genitive | τῆς ἰσηγορῐ́ᾱς tês isēgoríās |
τοῖν ἰσηγορῐ́αιν toîn isēgoríain |
τῶν ἰσηγορῐῶν tôn isēgoriôn | ||||||||||
Dative | τῇ ἰσηγορῐ́ᾳ têi isēgoríāi |
τοῖν ἰσηγορῐ́αιν toîn isēgoríain |
ταῖς ἰσηγορῐ́αις taîs isēgoríais | ||||||||||
Accusative | τὴν ἰσηγορῐ́ᾱν tḕn isēgoríān |
τὼ ἰσηγορῐ́ᾱ tṑ isēgoríā |
τᾱ̀ς ἰσηγορῐ́ᾱς tā̀s isēgoríās | ||||||||||
Vocative | ἰσηγορῐ́ᾱ isēgoríā |
ἰσηγορῐ́ᾱ isēgoríā |
ἰσηγορῐ́αι isēgoríai | ||||||||||
Notes: |
|