Derived from ἱεράρχης (hierárkhēs, “high priest”) + -ία (-ía, noun-forming suffix).
By surface analysis, ἱερός (hierós, “holy”) + -αρχία (-arkhía, “rule, government”).
ἱεραρχίᾱ • (hierarkhíā) f (genitive ἱεραρχίᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἱεραρχίᾱ hē hierarkhíā |
τὼ ἱεραρχίᾱ tṑ hierarkhíā |
αἱ ἱεραρχίαι hai hierarkhíai | ||||||||||
Genitive | τῆς ἱεραρχίᾱς tês hierarkhíās |
τοῖν ἱεραρχίαιν toîn hierarkhíain |
τῶν ἱεραρχιῶν tôn hierarkhiôn | ||||||||||
Dative | τῇ ἱεραρχίᾳ têi hierarkhíāi |
τοῖν ἱεραρχίαιν toîn hierarkhíain |
ταῖς ἱεραρχίαις taîs hierarkhíais | ||||||||||
Accusative | τὴν ἱεραρχίᾱν tḕn hierarkhíān |
τὼ ἱεραρχίᾱ tṑ hierarkhíā |
τᾱ̀ς ἱεραρχίᾱς tā̀s hierarkhíās | ||||||||||
Vocative | ἱεραρχίᾱ hierarkhíā |
ἱεραρχίᾱ hierarkhíā |
ἱεραρχίαι hierarkhíai | ||||||||||
Notes: |
|