From ἱερός (hierós, “holy”) + κῆρυξ (kêrux, “herald”).
ἱεροκῆρῠξ • (hierokêrux) m (genitive ἱεροκήρῡκος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ ἱεροκῆρῠξ ho hierokêrux |
τὼ ἱεροκήρῡκε tṑ hierokḗrūke |
οἱ ἱεροκήρῡκες hoi hierokḗrūkes | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ἱεροκήρῡκος toû hierokḗrūkos |
τοῖν ἱεροκηρῡ́κοιν toîn hierokērū́koin |
τῶν ἱεροκηρῡ́κων tôn hierokērū́kōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ἱεροκήρῡκῐ tôi hierokḗrūki |
τοῖν ἱεροκηρῡ́κοιν toîn hierokērū́koin |
τοῖς ἱεροκήρῡξῐ / ἱεροκήρῡξῐν toîs hierokḗrūxi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸν ἱεροκήρῡκᾰ tòn hierokḗrūka |
τὼ ἱεροκήρῡκε tṑ hierokḗrūke |
τοὺς ἱεροκήρῡκᾰς toùs hierokḗrūkas | ||||||||||
| Vocative | ἱεροκῆρῠξ hierokêrux |
ἱεροκήρῡκε hierokḗrūke |
ἱεροκήρῡκες hierokḗrūkes | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||