From ἱερός (hierós, “sacred”) + δοῦλος (doûlos, “slave”).
ῑ̔ερόδουλος • (hīeródoulos) m or f (genitive ῑ̔εροδούλου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ ῑ̔ερόδουλος ho hīeródoulos |
τὼ ῑ̔εροδούλω tṑ hīerodoúlō |
οἱ ῑ̔ερόδουλοι hoi hīeródouloi | ||||||||||
Genitive | τοῦ ῑ̔εροδούλου toû hīerodoúlou |
τοῖν ῑ̔εροδούλοιν toîn hīerodoúloin |
τῶν ῑ̔εροδούλων tôn hīerodoúlōn | ||||||||||
Dative | τῷ ῑ̔εροδούλῳ tôi hīerodoúlōi |
τοῖν ῑ̔εροδούλοιν toîn hīerodoúloin |
τοῖς ῑ̔εροδούλοις toîs hīerodoúlois | ||||||||||
Accusative | τὸν ῑ̔ερόδουλον tòn hīeródoulon |
τὼ ῑ̔εροδούλω tṑ hīerodoúlō |
τοὺς ῑ̔εροδούλους toùs hīerodoúlous | ||||||||||
Vocative | ῑ̔ερόδουλε hīeródoule |
ῑ̔εροδούλω hīerodoúlō |
ῑ̔ερόδουλοι hīeródouloi | ||||||||||
Notes: |
|