From ὀρῠ́σσω (orússō, “to dig”) + -μᾰ (-ma).
ὄρῠγμᾰ • (órugma) n (genitive ὀρῠ́γμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ ὄρῠγμᾰ tò órugma |
τὼ ὀρῠ́γμᾰτε tṑ orúgmate |
τᾰ̀ ὀρῠ́γμᾰτᾰ tà orúgmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ ὀρῠ́γμᾰτος toû orúgmatos |
τοῖν ὀρῠγμᾰ́τοιν toîn orugmátoin |
τῶν ὀρῠγμᾰ́των tôn orugmátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ ὀρῠ́γμᾰτῐ tôi orúgmati |
τοῖν ὀρῠγμᾰ́τοιν toîn orugmátoin |
τοῖς ὀρῠ́γμᾰσῐ / ὀρῠ́γμᾰσῐν toîs orúgmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ ὄρῠγμᾰ tò órugma |
τὼ ὀρῠ́γμᾰτε tṑ orúgmate |
τᾰ̀ ὀρῠ́γμᾰτᾰ tà orúgmata | ||||||||||
| Vocative | ὄρῠγμᾰ órugma |
ὀρῠ́γμᾰτε orúgmate |
ὀρῠ́γμᾰτᾰ orúgmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||