From Middle Dutch aenleggen. Equivalent to aan + leggen.
aanleggen
Conjugation of aanleggen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanleggen | |||
past singular | legde aan | |||
past participle | aangelegd | |||
infinitive | aanleggen | |||
gerund | aanleggen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | leg aan | legde aan | aanleg | aanlegde |
2nd person sing. (jij) | legt aan, leg aan2 | legde aan | aanlegt | aanlegde |
2nd person sing. (u) | legt aan | legde aan | aanlegt | aanlegde |
2nd person sing. (gij) | legt aan | legde aan | aanlegt | aanlegde |
3rd person singular | legt aan | legde aan | aanlegt | aanlegde |
plural | leggen aan | legden aan | aanleggen | aanlegden |
subjunctive sing.1 | legge aan | legde aan | aanlegge | aanlegde |
subjunctive plur.1 | leggen aan | legden aan | aanleggen | aanlegden |
imperative sing. | leg aan | |||
imperative plur.1 | legt aan | |||
participles | aanleggend | aangelegd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |