aanrekenen

Hello, you have come here looking for the meaning of the word aanrekenen. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word aanrekenen, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say aanrekenen in singular and plural. Everything you need to know about the word aanrekenen you have here. The definition of the word aanrekenen will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofaanrekenen, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenrekenen. Equivalent to aan +‎ rekenen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnreːkənə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: aan‧re‧ke‧nen

Verb

aanrekenen

  1. (transitive) to charge, to hold accountable or responsible for
  2. (transitive, archaic) to account as (having) credit, to acknowledge as a creditor

Conjugation

Conjugation of aanrekenen (weak, separable)
infinitive aanrekenen
past singular rekende aan
past participle aangerekend
infinitive aanrekenen
gerund aanrekenen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular reken aan rekende aan aanreken aanrekende
2nd person sing. (jij) rekent aan, reken aan2 rekende aan aanrekent aanrekende
2nd person sing. (u) rekent aan rekende aan aanrekent aanrekende
2nd person sing. (gij) rekent aan rekende aan aanrekent aanrekende
3rd person singular rekent aan rekende aan aanrekent aanrekende
plural rekenen aan rekenden aan aanrekenen aanrekenden
subjunctive sing.1 rekene aan rekende aan aanrekene aanrekende
subjunctive plur.1 rekenen aan rekenden aan aanrekenen aanrekenden
imperative sing. reken aan
imperative plur.1 rekent aan
participles aanrekenend aangerekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Wikious
Boobota
Sagapedia