aanvuren
Conjugation of aanvuren (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanvuren | |||
past singular | vuurde aan | |||
past participle | aangevuurd | |||
infinitive | aanvuren | |||
gerund | aanvuren n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | vuur aan | vuurde aan | aanvuur | aanvuurde |
2nd person sing. (jij) | vuurt aan, vuur aan2 | vuurde aan | aanvuurt | aanvuurde |
2nd person sing. (u) | vuurt aan | vuurde aan | aanvuurt | aanvuurde |
2nd person sing. (gij) | vuurt aan | vuurde aan | aanvuurt | aanvuurde |
3rd person singular | vuurt aan | vuurde aan | aanvuurt | aanvuurde |
plural | vuren aan | vuurden aan | aanvuren | aanvuurden |
subjunctive sing.1 | vure aan | vuurde aan | aanvure | aanvuurde |
subjunctive plur.1 | vuren aan | vuurden aan | aanvuren | aanvuurden |
imperative sing. | vuur aan | |||
imperative plur.1 | vuurt aan | |||
participles | aanvurend | aangevuurd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |