Compound of aan (“on, to”) + wakker (“awake”) + -en.
aanwakkeren
Conjugation of aanwakkeren (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aanwakkeren | |||
past singular | wakkerde aan | |||
past participle | aangewakkerd | |||
infinitive | aanwakkeren | |||
gerund | aanwakkeren n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | wakker aan | wakkerde aan | aanwakker | aanwakkerde |
2nd person sing. (jij) | wakkert aan, wakker aan2 | wakkerde aan | aanwakkert | aanwakkerde |
2nd person sing. (u) | wakkert aan | wakkerde aan | aanwakkert | aanwakkerde |
2nd person sing. (gij) | wakkert aan | wakkerde aan | aanwakkert | aanwakkerde |
3rd person singular | wakkert aan | wakkerde aan | aanwakkert | aanwakkerde |
plural | wakkeren aan | wakkerden aan | aanwakkeren | aanwakkerden |
subjunctive sing.1 | wakkere aan | wakkerde aan | aanwakkere | aanwakkerde |
subjunctive plur.1 | wakkeren aan | wakkerden aan | aanwakkeren | aanwakkerden |
imperative sing. | wakker aan | |||
imperative plur.1 | wakkert aan | |||
participles | aanwakkerend | aangewakkerd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |