From Middle Dutch afdriven. Equivalent to af + drijven.
afdrijven
Conjugation of afdrijven (strong class 1, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afdrijven | |||
past singular | dreef af | |||
past participle | afgedreven | |||
infinitive | afdrijven | |||
gerund | afdrijven n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | drijf af | dreef af | afdrijf | afdreef |
2nd person sing. (jij) | drijft af, drijf af2 | dreef af | afdrijft | afdreef |
2nd person sing. (u) | drijft af | dreef af | afdrijft | afdreef |
2nd person sing. (gij) | drijft af | dreeft af | afdrijft | afdreeft |
3rd person singular | drijft af | dreef af | afdrijft | afdreef |
plural | drijven af | dreven af | afdrijven | afdreven |
subjunctive sing.1 | drijve af | dreve af | afdrijve | afdreve |
subjunctive plur.1 | drijven af | dreven af | afdrijven | afdreven |
imperative sing. | drijf af | |||
imperative plur.1 | drijft af | |||
participles | afdrijvend | afgedreven | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |