From Middle Dutch afstriken. Equivalent to af + strijken.
afstrijken
Conjugation of afstrijken (strong class 1, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afstrijken | |||
past singular | streek af | |||
past participle | afgestreken | |||
infinitive | afstrijken | |||
gerund | afstrijken n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | strijk af | streek af | afstrijk | afstreek |
2nd person sing. (jij) | strijkt af, strijk af2 | streek af | afstrijkt | afstreek |
2nd person sing. (u) | strijkt af | streek af | afstrijkt | afstreek |
2nd person sing. (gij) | strijkt af | streekt af | afstrijkt | afstreekt |
3rd person singular | strijkt af | streek af | afstrijkt | afstreek |
plural | strijken af | streeken af | afstrijken | afstreeken |
subjunctive sing.1 | strijke af | streeke af | afstrijke | afstreeke |
subjunctive plur.1 | strijken af | streeken af | afstrijken | afstreeken |
imperative sing. | strijk af | |||
imperative plur.1 | strijkt af | |||
participles | afstrijkend | afgestreken | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |