From Middle Dutch afsagen. Equivalent to af + zagen.
afzagen
Conjugation of afzagen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | afzagen | |||
past singular | zaagde af | |||
past participle | afgezaagd | |||
infinitive | afzagen | |||
gerund | afzagen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | zaag af | zaagde af | afzaag | afzaagde |
2nd person sing. (jij) | zaagt af | zaagde af | afzaagt | afzaagde |
2nd person sing. (u) | zaagt af | zaagde af | afzaagt | afzaagde |
2nd person sing. (gij) | zaagt af | zaagde af | afzaagt | afzaagde |
3rd person singular | zaagt af | zaagde af | afzaagt | afzaagde |
plural | zagen af | zaagden af | afzagen | afzaagden |
subjunctive sing.1 | zage af | zaagde af | afzage | afzaagde |
subjunctive plur.1 | zagen af | zaagden af | afzagen | afzaagden |
imperative sing. | zaag af | |||
imperative plur.1 | zaagt af | |||
participles | afzagend | afgezaagd | ||
1) Archaic. |
See the etymology of the corresponding lemma form.
afzagen