From Arabic دِيوَان (dīwān, “administrative office”), borrowed from Persian دیوان (divân, “customs, divan”).
dovana f (genitive dovanae); first declension
First-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dovana | dovanae |
genitive | dovanae | dovanārum |
dative | dovanae | dovanīs |
accusative | dovanam | dovanās |
ablative | dovanā | dovanīs |
vocative | dovana | dovanae |
From an earlier deverbal adjective *dóvas, from Proto-Indo-European *deh₃-wo-s, from *deh₃- (“to give”). Cognate with Latvian dâvana (“gift”).
dovanà f (plural dóvanos) stress pattern 3a (diminutive dovanė̃lė)
singular (vienaskaita) |
plural (daugiskaita) | |
---|---|---|
nominative (vardininkas) | dovanà | dóvanos |
genitive (kilmininkas) | dovanõs | dovanų̃ |
dative (naudininkas) | dóvanai | dovanóms |
accusative (galininkas) | dóvaną | dóvanas |
instrumental (įnagininkas) | dóvana | dovanomi̇̀s |
locative (vietininkas) | dovanojè | dovanosè |
vocative (šauksmininkas) | dóvana | dóvanos |
(Verbs)