ekwipować

Borrowed from French équiper, + -ować, from Middle French esquiper, from Old French esquiper, eschiper (“to board a ship, set sail”), partly from Old English sċipian (“to board a ship, set sail”) and partly from Old Norse skipa (“to arrange, prepare a ship, equip”); both from Proto-Germanic *skipōną (“to ship, sail, embark”), from *skipą (“ship”).

• IPA^(key): /ɛ.kfiˈpɔ.vat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: e‧kwi‧po‧wać

ekwipować impf (perfective wyekwipować)

1. (transitive, literary) to equip (to supply with something necessary in order to carry out a specific action or task; to provide with (e.g. weapons, provisions, munitions, rigging))

   Hypernyms: wyposażać, zaopatrywać

2. (reflexive with się, literary) to equip oneself

   Hypernyms: wyposażać się, zaopatrywać się

• ekwipować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ekwipować in Polish dictionaries at PWN