Borrowed from German föhnen or from föhn + -en.
föhnen
Conjugation of föhnen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | föhnen | |||
past singular | föhnde | |||
past participle | geföhnd | |||
infinitive | föhnen | |||
gerund | föhnen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | föhn | föhnde | ||
2nd person sing. (jij) | föhnt, föhn2 | föhnde | ||
2nd person sing. (u) | föhnt | föhnde | ||
2nd person sing. (gij) | föhnt | föhnde | ||
3rd person singular | föhnt | föhnde | ||
plural | föhnen | föhnden | ||
subjunctive sing.1 | föhne | föhnde | ||
subjunctive plur.1 | föhnen | föhnden | ||
imperative sing. | föhn | |||
imperative plur.1 | föhnt | |||
participles | föhnend | geföhnd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
See the etymology of the corresponding lemma form.
föhnen
From Föhn.
föhnen (weak, third-person singular present föhnt, past tense föhnte, past participle geföhnt, auxiliary haben)
infinitive | föhnen | ||||
---|---|---|---|---|---|
present participle | föhnend | ||||
past participle | geföhnt | ||||
auxiliary | haben | ||||
indicative | subjunctive | ||||
singular | plural | singular | plural | ||
present | ich föhne | wir föhnen | i | ich föhne | wir föhnen |
du föhnst | ihr föhnt | du föhnest | ihr föhnet | ||
er föhnt | sie föhnen | er föhne | sie föhnen | ||
preterite | ich föhnte | wir föhnten | ii | ich föhnte1 | wir föhnten1 |
du föhntest | ihr föhntet | du föhntest1 | ihr föhntet1 | ||
er föhnte | sie föhnten | er föhnte1 | sie föhnten1 | ||
imperative | föhn (du) föhne (du) |
föhnt (ihr) |
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.