From goed (“good”) + dunken (“consider”).
goeddunken
Conjugation of goeddunken (weak with past in -cht, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | goeddunken | |||
past singular | docht goed | |||
past participle | goedgedocht | |||
infinitive | goeddunken | |||
gerund | goeddunken n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | dunk goed | docht goed | goeddunk | goeddocht |
2nd person sing. (jij) | dunkt goed, dunk goed2 | docht goed | goeddunkt | goeddocht |
2nd person sing. (u) | dunkt goed | docht goed | goeddunkt | goeddocht |
2nd person sing. (gij) | dunkt goed | docht goed | goeddunkt | goeddocht |
3rd person singular | dunkt goed | docht goed | goeddunkt | goeddocht |
plural | dunken goed | dochten goed | goeddunken | goeddochten |
subjunctive sing.1 | dunke goed | dochte goed | goeddunke | goeddochte |
subjunctive plur.1 | dunken goed | dochten goed | goeddunken | goeddochten |
imperative sing. | dunk goed | |||
imperative plur.1 | dunkt goed | |||
participles | goeddunkend | goedgedocht | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
goeddunken n (uncountable)