Inherited from Old Czech kýta, originating from Proto-Slavic *kyta (“something hanging or swinging”).[1][2]
kýta f (diminutive kýtka)
kýta (weak verb, third-person singular past indicative kýtti, supine kýtt)
infinitive (nafnháttur) |
að kýta | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
kýtt | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
kýtandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég kýti | við kýtum | present (nútíð) |
ég kýti | við kýtum |
þú kýtir | þið kýtið | þú kýtir | þið kýtið | ||
hann, hún, það kýtir | þeir, þær, þau kýta | hann, hún, það kýti | þeir, þær, þau kýti | ||
past (þátíð) |
ég kýtti | við kýttum | past (þátíð) |
ég kýtti | við kýttum |
þú kýttir | þið kýttuð | þú kýttir | þið kýttuð | ||
hann, hún, það kýtti | þeir, þær, þau kýttu | hann, hún, það kýtti | þeir, þær, þau kýttu | ||
imperative (boðháttur) |
kýt (þú) | kýtið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
kýttu | kýtiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
Inherited from Proto-Balto-Slavic *kyta.
kýta f
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | kýta | kýtě | kýty |
genitive | kýty | kýtú | kýt |
dative | kýtě | kýtama | kýtám |
accusative | kýtu | kýtě | kýty |
vocative | kýto | kýtě | kýty |
locative | kýtě | kýtú | kýtách |
instrumental | kýtú | kýtama | kýtami |