Compound of klaar + spelen. First attested in the nineteenth century.
klaarspelen
Conjugation of klaarspelen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | klaarspelen | |||
past singular | speelde klaar | |||
past participle | klaargespeeld | |||
infinitive | klaarspelen | |||
gerund | klaarspelen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | speel klaar | speelde klaar | klaarspeel | klaarspeelde |
2nd person sing. (jij) | speelt klaar, speel klaar2 | speelde klaar | klaarspeelt | klaarspeelde |
2nd person sing. (u) | speelt klaar | speelde klaar | klaarspeelt | klaarspeelde |
2nd person sing. (gij) | speelt klaar | speelde klaar | klaarspeelt | klaarspeelde |
3rd person singular | speelt klaar | speelde klaar | klaarspeelt | klaarspeelde |
plural | spelen klaar | speelden klaar | klaarspelen | klaarspeelden |
subjunctive sing.1 | spele klaar | speelde klaar | klaarspele | klaarspeelde |
subjunctive plur.1 | spelen klaar | speelden klaar | klaarspelen | klaarspeelden |
imperative sing. | speel klaar | |||
imperative plur.1 | speelt klaar | |||
participles | klaarspelend | klaargespeeld | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |