From mee (“with”) + maken (“to make”).
meemaken
Conjugation of meemaken (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | meemaken | |||
past singular | maakte mee | |||
past participle | meegemaakt | |||
infinitive | meemaken | |||
gerund | meemaken n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | maak mee | maakte mee | meemaak | meemaakte |
2nd person sing. (jij) | maakt mee, maak mee2 | maakte mee | meemaakt | meemaakte |
2nd person sing. (u) | maakt mee | maakte mee | meemaakt | meemaakte |
2nd person sing. (gij) | maakt mee | maakte mee | meemaakt | meemaakte |
3rd person singular | maakt mee | maakte mee | meemaakt | meemaakte |
plural | maken mee | maakten mee | meemaken | meemaakten |
subjunctive sing.1 | make mee | maakte mee | meemake | meemaakte |
subjunctive plur.1 | maken mee | maakten mee | meemaken | meemaakten |
imperative sing. | maak mee | |||
imperative plur.1 | maakt mee | |||
participles | meemakend | meegemaakt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |