Ultimately derived from Late Latin prōvocātīvus, from prōvocō + -īvus. By surface analysis, provocatie + -ief. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
provocatief (comparative provocatiever, superlative provocatiefst)
Declension of provocatief | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | provocatief | |||
inflected | provocatieve | |||
comparative | provocatiever | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | provocatief | provocatiever | het provocatiefst het provocatiefste | |
indefinite | m./f. sing. | provocatieve | provocatievere | provocatiefste |
n. sing. | provocatief | provocatiever | provocatiefste | |
plural | provocatieve | provocatievere | provocatiefste | |
definite | provocatieve | provocatievere | provocatiefste | |
partitive | provocatiefs | provocatievers | — |