rozpierdalać

Polish

Etymology

From rozpierdolić +‎ -ać.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔs.pjɛrˈda.lat͡ɕ/
• Rhymes: -alat͡ɕ
• Syllabification: roz‧pier‧da‧lać

Verb

rozpierdalać impf (perfective rozpierdolić)

1. (transitive, vulgar, colloquial) to break, to smash, to bugger
2. (transitive, vulgar, colloquial) to waste, to squander, to piss away

   Synonym: trwonić

   • 2006, Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej:

     Stara powiedziała, że jak widzi, jak rozpierdalam swoje kieszonkowe, to serce jej się kraje.

     My mom said that when she sees me piss away my allowance, her heart goes out to me.

3. (transitive, vulgar, colloquial) to blow somebody's mind
   • 2016 October 19, Patryk Vega, Niebezpieczne kobiety, Otwarte, →ISBN:

     A jeśli chodzi o kuriozalne sytuacje, to powiem ci, że rozpierdalało mnie, jak cała kompania pilnowała dwadzieścia cztery godziny na dobę tęczy na placu Zbawiciela.

     And when it comes to odd situations, I'll tell you that it fucking blew my mind when the whole company was guarding the rainbow on Plac Zbawiciela twenty-four hours a day.

4. (transitive, vulgar, colloquial) to fuck up, to beat up

   Synonyms: see Thesaurus:bić

5. (reflexive with się, vulgar, colloquial) to be broken

Conjugation

Further reading

• rozpierdalać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozpierdalać in Polish dictionaries at PWN