rozporządzać

From rozporządzić +‎ -ać.

• IPA^(key): /rɔs.pɔˈʐɔn.d͡zat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnd͡zat͡ɕ
• Syllabification: roz‧po‧rzą‧dzać

rozporządzać impf (perfective rozporządzić)

1. (transitive) to command (someone), to dispose of (something) (to decide what will happen to)
   • 2018 January 13, Mikołaj Malecki, Paweł Marcin Dudek, “Płatność cudzą kartą to kradzież z włamaniem”, in Rzeczpospolita‎, archived from the original on 2022-06-20:

     Osoba uwierzytelniająca transakcję przez zbliżenie karty do czytnika nie doprowadza bowiem kasjera do rozporządzenia mieniem, a kasjer obsługujący transakcję nie rozporządza cudzym mieniem.

     A person who authorizes a transaction by putting their card on the scanner, after all, is not letting the cashier dispose of their property, while the cashier operating the transaction is not disposing of another person's property.

2. (transitive) to have at one's disposal, to manage (to be able to decide what will happen to)
3. (reflexive with się) to manage something without asking others

• rozporządzać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozporządzać in Polish dictionaries at PWN