From voor (“before, in front”) + hangen (“to hang”).
voorhangen
voorhangen
Conjugation of voorhangen (strong class 7, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | voorhangen | |||
past singular | hing voor | |||
past participle | voorgehangen | |||
infinitive | voorhangen | |||
gerund | voorhangen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | hang voor | hing voor | voorhang | voorhing |
2nd person sing. (jij) | hangt voor, hang voor2 | hing voor | voorhangt | voorhing |
2nd person sing. (u) | hangt voor | hing voor | voorhangt | voorhing |
2nd person sing. (gij) | hangt voor | hingt voor | voorhangt | voorhingt |
3rd person singular | hangt voor | hing voor | voorhangt | voorhing |
plural | hangen voor | hingen voor | voorhangen | voorhingen |
subjunctive sing.1 | hange voor | hinge voor | voorhange | voorhinge |
subjunctive plur.1 | hangen voor | hingen voor | voorhangen | voorhingen |
imperative sing. | hang voor | |||
imperative plur.1 | hangt voor | |||
participles | voorhangend | voorgehangen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |