From voor (“before, in front”) + staan (“to stand”).
voorstaan
Conjugation of voorstaan (strong class 6, irregular, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | voorstaan | |||
past singular | stond voor | |||
past participle | voorgestaan | |||
infinitive | voorstaan | |||
gerund | voorstaan n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | sta voor | stond voor | voorsta | voorstond |
2nd person sing. (jij) | staat voor, sta voor2 | stond voor | voorstaat | voorstond |
2nd person sing. (u) | staat voor | stond voor | voorstaat | voorstond |
2nd person sing. (gij) | staat voor | stondt voor | voorstaat | voorstondt |
3rd person singular | staat voor | stond voor | voorstaat | voorstond |
plural | staan voor | stonden voor | voorstaan | voorstonden |
subjunctive sing.1 | sta voor | stonde voor | voorsta | voorstonde |
subjunctive plur.1 | staan voor | stonden voor | voorstaan | voorstonden |
imperative sing. | sta voor | |||
imperative plur.1 | staat voor | |||
participles | voorstaand | voorgestaan | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |