From Middle Dutch waersegghen. Equivalent to waar (“true”) + zeggen (“to say, tell”). Compare German wahrsagen.
waarzeggen
Conjugation of waarzeggen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | waarzeggen | |||
past singular | waarzegde | |||
past participle | gewaarzegd | |||
infinitive | waarzeggen | |||
gerund | waarzeggen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | waarzeg | waarzegde | ||
2nd person sing. (jij) | waarzegt, waarzeg2 | waarzegde | ||
2nd person sing. (u) | waarzegt | waarzegde | ||
2nd person sing. (gij) | waarzegt | waarzegde | ||
3rd person singular | waarzegt | waarzegde | ||
plural | waarzeggen | waarzegden | ||
subjunctive sing.1 | waarzegge | waarzegde | ||
subjunctive plur.1 | waarzeggen | waarzegden | ||
imperative sing. | waarzeg | |||
imperative plur.1 | waarzegt | |||
participles | waarzeggend | gewaarzegd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |