From Middle Dutch wechlôpen. Equivalent to weg + lopen.
weglopen
Conjugation of weglopen (strong class 7, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | weglopen | |||
past singular | liep weg | |||
past participle | weggelopen | |||
infinitive | weglopen | |||
gerund | weglopen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | loop weg | liep weg | wegloop | wegliep |
2nd person sing. (jij) | loopt weg, loop weg2 | liep weg | wegloopt | wegliep |
2nd person sing. (u) | loopt weg | liep weg | wegloopt | wegliep |
2nd person sing. (gij) | loopt weg | liept weg | wegloopt | wegliept |
3rd person singular | loopt weg | liep weg | wegloopt | wegliep |
plural | lopen weg | liepen weg | weglopen | wegliepen |
subjunctive sing.1 | lope weg | liepe weg | weglope | wegliepe |
subjunctive plur.1 | lopen weg | liepen weg | weglopen | wegliepen |
imperative sing. | loop weg | |||
imperative plur.1 | loopt weg | |||
participles | weglopend | weggelopen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |