From wypowiedzieć + -ni. First attested in 1811.[1] Compare Old Polish wypowiedny.
wypowiedni (not comparable, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | wypowiedni | wypowiednia | wypowiednie | wypowiedni | wypowiednie | |
genitive | wypowiedniego | wypowiedniej | wypowiedniego | wypowiednich | ||
dative | wypowiedniemu | wypowiedniej | wypowiedniemu | wypowiednim | ||
accusative | wypowiedniego | wypowiedni | wypowiednią | wypowiednie | wypowiednich | wypowiednie |
instrumental | wypowiednim | wypowiednią | wypowiednim | wypowiednimi | ||
locative | wypowiednim | wypowiedniej | wypowiednim | wypowiednich |