zaślepić

From za- +‎ ślepy +‎ -ić. First attested in c. 1500.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zaɕlʲɛpit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /zaɕlʲɛpit͡ɕ/

zaślepić pf (imperfective zaślepiać)

1. to blind, to beblind, to make blind
   • 1874-1891 [c. 1500], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{, ,} , volume XIX, page 68:

     Boza matko..., roszvyąszy szvyąszane, oszvyecz szaslepyone

     [Boża Matko..., rozwięży związane, oświeć zaślepione]

• Polish: zaślepić

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “zaślepić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish zaślepić. By surface analysis, za- +‎ ślepy +‎ -ić.

• IPA^(key): /zaˈɕlɛ.pit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛpit͡ɕ
• Syllabification: za‧śle‧pić

zaślepić pf (imperfective zaślepiać)

1. (transitive, of light) to blind (to make it difficult to see due to intensity)

   Synonym: oślepić

2. (transitive, of emotions) to blind (to cause to think or act irrationally)

   Synonym: oślepić

3. (transitive, technology) to fill, to plug (to insert a material into a whole)

   Synonym: zatkać

4. (reflexive with się, of emotions) to become blind (to think or act irrationally)

   Synonyms: zapamiętać się, zatracić się

• zaślepić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zaślepić in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zaślepić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zaślepić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zaślepić, zaślepiać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 304