From Middle Dutch sigen (“to drop down, to slump”), from Old Dutch *sīgan, from Proto-West Germanic *sīgan, from Proto-Germanic *sīganą.
zijgen
Conjugation of zijgen (strong class 1) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | zijgen | |||
past singular | zeeg | |||
past participle | gezegen | |||
infinitive | zijgen | |||
gerund | zijgen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | zijg | zeeg | ||
2nd person sing. (jij) | zijgt, zijg2 | zeeg | ||
2nd person sing. (u) | zijgt | zeeg | ||
2nd person sing. (gij) | zijgt | zeegt | ||
3rd person singular | zijgt | zeeg | ||
plural | zijgen | zegen | ||
subjunctive sing.1 | zijge | zege | ||
subjunctive plur.1 | zijgen | zegen | ||
imperative sing. | zijg | |||
imperative plur.1 | zijgt | |||
participles | zijgend | gezegen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
From Middle Dutch siën (“to filter, to seep”), from Old Dutch *sīan, from Proto-West Germanic *sīhwan, from Proto-Germanic *sīhwaną.
zijgen
Conjugation of zijgen (strong class 1) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | zijgen | |||
past singular | zeeg | |||
past participle | gezegen | |||
infinitive | zijgen | |||
gerund | zijgen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | zijg | zeeg | ||
2nd person sing. (jij) | zijgt, zijg2 | zeeg | ||
2nd person sing. (u) | zijgt | zeeg | ||
2nd person sing. (gij) | zijgt | zeegt | ||
3rd person singular | zijgt | zeeg | ||
plural | zijgen | zegen | ||
subjunctive sing.1 | zijge | zege | ||
subjunctive plur.1 | zijgen | zegen | ||
imperative sing. | zijg | |||
imperative plur.1 | zijgt | |||
participles | zijgend | gezegen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |