zsinat pf
The verb zsinat does not have present tense and the present forms are used to express future only. |
First attested in c. 1519. Borrowed from Latin synodus, from Ancient Greek σύνοδος (súnodos, “assembly, meeting”), from σύν (sún, “with”) + ὁδός (hodós, “way, path”).
zsinat (plural zsinatok)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | zsinat | zsinatok |
accusative | zsinatot | zsinatokat |
dative | zsinatnak | zsinatoknak |
instrumental | zsinattal | zsinatokkal |
causal-final | zsinatért | zsinatokért |
translative | zsinattá | zsinatokká |
terminative | zsinatig | zsinatokig |
essive-formal | zsinatként | zsinatokként |
essive-modal | — | — |
inessive | zsinatban | zsinatokban |
superessive | zsinaton | zsinatokon |
adessive | zsinatnál | zsinatoknál |
illative | zsinatba | zsinatokba |
sublative | zsinatra | zsinatokra |
allative | zsinathoz | zsinatokhoz |
elative | zsinatból | zsinatokból |
delative | zsinatról | zsinatokról |
ablative | zsinattól | zsinatoktól |
non-attributive possessive – singular |
zsinaté | zsinatoké |
non-attributive possessive – plural |
zsinatéi | zsinatokéi |
possessor | single possession | multiple possessions |
---|---|---|
1st person sing. | zsinatom | zsinataim |
2nd person sing. | zsinatod | zsinataid |
3rd person sing. | zsinata | zsinatai |
1st person plural | zsinatunk | zsinataink |
2nd person plural | zsinatotok | zsinataitok |
3rd person plural | zsinatuk | zsinataik |