First attested in 1372. From the same unattested stem *ür- as üreg (“cavity, hole”) + -es. [1]
üres (comparative üresebb, superlative legüresebb)
Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | üres | üresek |
accusative | üreset | üreseket |
dative | üresnek | üreseknek |
instrumental | üressel | üresekkel |
causal-final | üresért | üresekért |
translative | üressé | üresekké |
terminative | üresig | üresekig |
essive-formal | üresként | üresekként |
essive-modal | — | — |
inessive | üresben | üresekben |
superessive | üresen | üreseken |
adessive | üresnél | üreseknél |
illative | üresbe | üresekbe |
sublative | üresre | üresekre |
allative | üreshez | üresekhez |
elative | üresből | üresekből |
delative | üresről | üresekről |
ablative | ürestől | üresektől |
non-attributive possessive - singular |
üresé | üreseké |
non-attributive possessive - plural |
üreséi | üresekéi |