αἱρέω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word αἱρέω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word αἱρέω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say αἱρέω in singular and plural. Everything you need to know about the word αἱρέω you have here. The definition of the word αἱρέω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofαἱρέω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Etymology

    Rix derives the word from Proto-Hellenic *həřřéyō, from Proto-Indo-European *ser- (“to take, grasp, plunder”)[1] (though Beekes seems implicitly skeptical and leaves the origin open).[2] The aorist stem appears to be from the synonymous *selh₁- (“to take”), which is also the source of English sell.

    Pronunciation

     

    Verb

    αἱρέω • (hairéō)

    1. (transitive) to take, grasp, seize
    2. (transitive) to win, gain
    3. (transitive) to convict, win a conviction
    4. (figuratively, transitive) to grasp with the mind, understand
    5. (middle voice, transitive) to take for oneself, choose, select
    6. (middle voice, transitive) to prefer

    Usage notes

    Do not confuse with αἴρω (aírō, “to lift, raise”), contracted form of verb ἀείρω (aeírō). Strong's Greek conjectures that αἱρέω (hairéō) and αἴρω (aírō) may be related but this view is not commonly accepted.

    Inflection

       Present: αἱρέω, αἱρέομαι (Uncontracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative αἱρέω αἱρέεις αἱρέει αἱρέετον αἱρέετον αἱρέομεν αἱρέετε αἱρέουσῐ(ν)
    subjunctive αἱρέω αἱρέῃς αἱρέῃ αἱρέητον αἱρέητον αἱρέωμεν αἱρέητε αἱρέωσῐ(ν)
    optative αἱρέοιμῐ αἱρέοις αἱρέοι αἱρέοιτον αἱρεοίτην αἱρέοιμεν αἱρέοιτε αἱρέοιεν
    imperative   αἵρεε αἱρεέτω αἱρέετον αἱρεέτων   αἱρέετε αἱρεόντων
    middle/
    passive     		indicative αἱρέομαι αἱρέῃ,
    αἱρέει     		αἱρέεται αἱρέεσθον αἱρέεσθον αἱρεόμεθᾰ αἱρέεσθε αἱρέονται
    subjunctive αἱρέωμαι αἱρέῃ αἱρέηται αἱρέησθον αἱρέησθον αἱρεώμεθᾰ αἱρέησθε αἱρέωνται
    optative αἱρεοίμην αἱρέοιο αἱρέοιτο αἱρέοισθον αἱρεοίσθην αἱρεοίμεθᾰ αἱρέοισθε αἱρέοιντο
    imperative   αἱρέου αἱρεέσθω αἱρέεσθον αἱρεέσθων   αἱρέεσθε αἱρεέσθων
    active middle/passive
    infinitive αἱρέειν αἱρέεσθαι
    participle m αἱρέων αἱρεόμενος
    f αἱρέουσᾰ αἱρεομένη
    n αἱρέον αἱρεόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Present: αἱρῶ, αἱροῦμαι (Contracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative αἱρῶ αἱρεῖς αἱρεῖ αἱρεῖτον αἱρεῖτον αἱροῦμεν αἱρεῖτε αἱροῦσῐ(ν)
    subjunctive αἱρῶ αἱρῇς αἱρῇ αἱρῆτον αἱρῆτον αἱρῶμεν αἱρῆτε αἱρῶσῐ(ν)
    optative αἱροίην,
    αἱροῖμῐ     		αἱροίης,
    αἱροῖς     		αἱροίη,
    αἱροῖ     		αἱροῖτον,
    αἱροίητον     		αἱροίτην,
    αἱροιήτην     		αἱροῖμεν,
    αἱροίημεν     		αἱροῖτε,
    αἱροίητε     		αἱροῖεν,
    αἱροίησᾰν
    imperative   αἵρει αἱρείτω αἱρεῖτον αἱρείτων   αἱρεῖτε αἱρούντων
    middle/
    passive     		indicative αἱροῦμαι αἱρεῖ,
    αἱρῇ     		αἱρεῖται αἱρεῖσθον αἱρεῖσθον αἱρούμεθᾰ αἱρεῖσθε αἱροῦνται
    subjunctive αἱρῶμαι αἱρῇ αἱρῆται αἱρῆσθον αἱρῆσθον αἱρώμεθᾰ αἱρῆσθε αἱρῶνται
    optative αἱροίμην αἱροῖο αἱροῖτο αἱροῖσθον αἱροίσθην αἱροίμεθᾰ αἱροῖσθε αἱροῖντο
    imperative   αἱροῦ αἱρείσθω αἱρεῖσθον αἱρείσθων   αἱρεῖσθε αἱρείσθων
    active middle/passive
    infinitive αἱρεῖν αἱρεῖσθαι
    participle m αἱρῶν αἱρούμενος
    f αἱροῦσᾰ αἱρουμένη
    n αἱροῦν αἱρούμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ᾕρεον, ᾑρεόμην (Uncontracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾕρεον ᾕρεες ᾕρεε(ν) ᾑρέετον ᾑρεέτην ᾑρέομεν ᾑρέετε ᾕρεον
    middle/
    passive     		indicative ᾑρεόμην ᾑρέου ᾑρέετο ᾑρέεσθον ᾑρεέσθην ᾑρεόμεθᾰ ᾑρέεσθε ᾑρέοντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ᾕρουν, ᾑρούμην (Contracted)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾕρουν ᾕρεις ᾕρει ᾑρεῖτον ᾑρείτην ᾑροῦμεν ᾑρεῖτε ᾕρουν
    middle/
    passive     		indicative ᾑρούμην ᾑροῦ ᾑρεῖτο ᾑρεῖσθον ᾑρείσθην ᾑρούμεθᾰ ᾑρεῖσθε ᾑροῦντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: αἱρήσω, αἱρήσομαι, αἱρεθήσομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative αἱρήσω αἱρήσεις αἱρήσει αἱρήσετον αἱρήσετον αἱρήσομεν αἱρήσετε αἱρήσουσῐ(ν)
    optative αἱρήσοιμῐ αἱρήσοις αἱρήσοι αἱρήσοιτον αἱρησοίτην αἱρήσοιμεν αἱρήσοιτε αἱρήσοιεν
    middle indicative αἱρήσομαι αἱρήσῃ,
    αἱρήσει     		αἱρήσεται αἱρήσεσθον αἱρήσεσθον αἱρησόμεθᾰ αἱρήσεσθε αἱρήσονται
    optative αἱρησοίμην αἱρήσοιο αἱρήσοιτο αἱρήσοισθον αἱρησοίσθην αἱρησοίμεθᾰ αἱρήσοισθε αἱρήσοιντο
    passive indicative αἱρεθήσομαι αἱρεθήσῃ αἱρεθήσεται αἱρεθήσεσθον αἱρεθήσεσθον αἱρεθησόμεθᾰ αἱρεθήσεσθε αἱρεθήσονται
    optative αἱρεθησοίμην αἱρεθήσοιο αἱρεθήσοιτο αἱρεθήσοισθον αἱρεθησοίσθην αἱρεθησοίμεθᾰ αἱρεθήσοισθε αἱρεθήσοιντο
    active middle passive
    infinitive αἱρήσειν αἱρήσεσθαι αἱρεθήσεσθαι
    participle m αἱρήσων αἱρησόμενος αἱρεθησόμενος
    f αἱρήσουσᾰ αἱρησομένη αἱρεθησομένη
    n αἱρῆσον αἱρησόμενον αἱρεθησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: εἷλον, εἱλόμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative εἷλον εἷλες εἷλε(ν) εἵλετον εἱλέτην εἵλομεν εἵλετε εἷλον
    subjunctive ἕλω ἕλῃς ἕλῃ ἕλητον ἕλητον ἕλωμεν ἕλητε ἕλωσῐ(ν)
    optative ἕλοιμῐ ἕλοις ἕλοι ἕλοιτον ἑλοίτην ἕλοιμεν ἕλοιτε ἕλοιεν
    imperative   ἕλε ἑλέτω ἕλετον ἑλέτων   ἕλετε ἑλόντων
    middle indicative εἱλόμην εἵλου εἵλετο εἵλεσθον εἱλέσθην εἱλόμεθᾰ εἵλεσθε εἵλοντο
    subjunctive ἕλωμαι ἕλῃ ἕληται ἕλησθον ἕλησθον ἑλώμεθᾰ ἕλησθε ἕλωνται
    optative ἑλοίμην ἕλοιο ἕλοιτο ἕλοισθον ἑλοίσθην ἑλοίμεθᾰ ἕλοισθε ἕλοιντο
    imperative   ἑλοῦ ἑλέσθω ἕλεσθον ἑλέσθων   ἕλεσθε ἑλέσθων
    active middle
    infinitive ἑλεῖν ἑλέσθαι
    participle m ἑλών ἑλόμενος
    f ἑλοῦσᾰ ἑλομένη
    n ἑλόν ἑλόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἕλον, ἑλόμην (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἕλον ἕλες ἕλε(ν) ἕλετον ἑλέτην ἕλομεν ἕλετε ἕλον
    subjunctive ἕλω,
    ἕλωμῐ     		ἕλῃς,
    ἕλῃσθᾰ     		ἕλῃ,
    ἕλῃσῐ     		ἕλητον ἕλητον ἕλωμεν ἕλητε ἕλωσῐ(ν)
    optative ἕλοιμῐ ἕλοις/ἕλοισθᾰ ἕλοι ἑλεῖτον ἑλείτην ἑλεῖμεν ἑλεῖτε ἑλεῖεν
    imperative   ἕλε ἑλέτω ἕλετον ἑλέτων   ἕλετε ἑλόντων
    middle indicative ἑλόμην ἕλεο ἕλετο ἕλεσθον ἑλέσθην ἑλόμε(σ)θᾰ ἕλεσθε ἕλοντο
    subjunctive ἕλωμαι ἕληαι ἕληται ἕλησθον ἕλησθον ἑλώμε(σ)θᾰ ἕλησθε ἕλωνται
    optative ἑλοίμην ἕλοιο ἕλοιτο ἕλοισθον ἑλοίσθην ἑλοίμε(σ)θᾰ ἕλοισθε ἑλοίᾰτο
    imperative   ἕλεο ἑλέσθω ἕλεσθον ἑλέσθων   ἕλεσθε ἑλέσθων
    active middle
    infinitive ἑλεῖν/ἑλέειν/ἑλέμεν(αι) ἑλέσθαι
    participle m ἑλών ἑλόμενος
    f ἑλοῦσᾰ ἑλομένη
    n ἑλόν ἑλόμενον
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ᾕρησᾰ, ᾑρησᾰ́μην, ᾑρέθην (Koine)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾕρησᾰ ᾕρησᾰς ᾕρησε(ν) ᾑρήσᾰτον ᾑρησᾰ́την ᾑρήσᾰμεν ᾑρήσᾰτε ᾕρησᾰν
    subjunctive αἱρήσω αἱρήσῃς αἱρήσῃ αἱρήσητον αἱρήσητον αἱρήσωμεν αἱρήσητε αἱρήσωσῐ(ν)
    optative αἱρήσαιμῐ αἱρήσειᾰς,
    αἱρήσαις     		αἱρήσειε(ν),
    αἱρήσαι     		αἱρήσαιτον αἱρησαίτην αἱρήσαιμεν αἱρήσαιτε αἱρήσειᾰν,
    αἱρήσαιεν
    imperative   αἵρησον αἱρησᾰ́τω αἱρήσᾰτον αἱρησᾰ́των   αἱρήσᾰτε αἱρησᾰ́ντων
    middle indicative ᾑρησᾰ́μην ᾑρήσω ᾑρήσᾰτο ᾑρήσᾰσθον ᾑρησᾰ́σθην ᾑρησᾰ́μεθᾰ ᾑρήσᾰσθε ᾑρήσᾰντο
    subjunctive αἱρήσωμαι αἱρήσῃ αἱρήσηται αἱρήσησθον αἱρήσησθον αἱρησώμεθᾰ αἱρήσησθε αἱρήσωνται
    optative αἱρησαίμην αἱρήσαιο αἱρήσαιτο αἱρήσαισθον αἱρησαίσθην αἱρησαίμεθᾰ αἱρήσαισθε αἱρήσαιντο
    imperative   αἵρησαι αἱρησᾰ́σθω αἱρήσᾰσθον αἱρησᾰ́σθων   αἱρήσᾰσθε αἱρησᾰ́σθων
    passive indicative ᾑρέθην ᾑρέθης ᾑρέθη ᾑρέθητον ᾑρεθήτην ᾑρέθημεν ᾑρέθητε ᾑρέθησᾰν
    subjunctive αἱρεθῶ αἱρεθῇς αἱρεθῇ αἱρεθῆτον αἱρεθῆτον αἱρεθῶμεν αἱρεθῆτε αἱρεθῶσῐ(ν)
    optative αἱρεθείην αἱρεθείης αἱρεθείη αἱρεθεῖτον,
    αἱρεθείητον     		αἱρεθείτην,
    αἱρεθειήτην     		αἱρεθεῖμεν,
    αἱρεθείημεν     		αἱρεθεῖτε,
    αἱρεθείητε     		αἱρεθεῖεν,
    αἱρεθείησᾰν
    imperative   αἱρέθητῐ αἱρεθήτω αἱρέθητον αἱρεθήτων   αἱρέθητε αἱρεθέντων
    active middle passive
    infinitive αἱρῆσαι αἱρήσᾰσθαι αἱρεθῆναι
    participle m αἱρήσᾱς αἱρησᾰ́μενος αἱρεθείς
    f αἱρήσᾱσᾰ αἱρησᾰμένη αἱρεθεῖσᾰ
    n αἱρῆσᾰν αἱρησᾰ́μενον αἱρεθέν
       Perfect: ᾕρηκᾰ, ᾕρημαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾕρηκᾰ ᾕρηκᾰς ᾕρηκε(ν) ᾑρήκᾰτον ᾑρήκᾰτον ᾑρήκᾰμεν ᾑρήκᾰτε ᾑρήκᾱσῐ(ν)
    subjunctive ᾑρήκω ᾑρήκῃς ᾑρήκῃ ᾑρήκητον ᾑρήκητον ᾑρήκωμεν ᾑρήκητε ᾑρήκωσῐ(ν)
    optative ᾑρήκοιμῐ,
    ᾑρηκοίην     		ᾑρήκοις,
    ᾑρηκοίης     		ᾑρήκοι,
    ᾑρηκοίη     		ᾑρήκοιτον ᾑρηκοίτην ᾑρήκοιμεν ᾑρήκοιτε ᾑρήκοιεν
    imperative   ᾕρηκε ᾑρηκέτω ᾑρήκετον ᾑρηκέτων   ᾑρήκετε ᾑρηκόντων
    middle/
    passive     		indicative ᾕρημαι ᾕρησαι ᾕρηται ᾕρησθον ᾕρησθον ᾑρήμεθᾰ ᾕρησθε ᾕρηνται
    subjunctive ᾑρημένος ὦ ᾑρημένος ᾖς ᾑρημένος ᾖ ᾑρημένω ἦτον ᾑρημένω ἦτον ᾑρημένοι ὦμεν ᾑρημένοι ἦτε ᾑρημένοι ὦσῐ(ν)
    optative ᾑρημένος εἴην ᾑρημένος εἴης ᾑρημένος εἴη ᾑρημένω εἴητον/εἶτον ᾑρημένω εἰήτην/εἴτην ᾑρημένοι εἴημεν/εἶμεν ᾑρημένοι εἴητε/εἶτε ᾑρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
    imperative   ᾕρησο ᾑρήσθω ᾕρησθον ᾑρήσθων   ᾕρησθε ᾑρήσθων
    active middle/passive
    infinitive ᾑρηκέναι ᾑρῆσθαι
    participle m ᾑρηκώς ᾑρημένος
    f ᾑρηκυῖᾰ ᾑρημένη
    n ᾑρηκός ᾑρημένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: ἀραίρηκᾰ, ἀραίρημαι (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἀραίρηκᾰ ἀραίρηκᾰς ἀραίρηκε(ν) ἀραιρήκᾰτον ἀραιρήκᾰτον ἀραιρήκᾰμεν ἀραιρήκᾰτε ἀραιρήκᾱσῐ(ν)
    subjunctive ἀραιρήκω,
    ἀραιρήκωμῐ     		ἀραιρήκῃς,
    ἀραιρήκῃσθᾰ     		ἀραιρήκῃ,
    ἀραιρήκῃσῐ     		ἀραιρήκητον ἀραιρήκητον ἀραιρήκωμεν ἀραιρήκητε ἀραιρήκωσῐ(ν)
    optative ἀραιρήκοιμῐ,
    ἀραιρηκοίην     		ἀραιρήκοις,
    ἀραιρηκοίης     		ἀραιρήκοι,
    ἀραιρηκοίη     		ἀραιρήκοιτον ἀραιρηκοίτην ἀραιρήκοιμεν ἀραιρήκοιτε ἀραιρήκοιεν
    imperative   ἀραίρηκε ἀραιρηκέτω ἀραιρήκετον ἀραιρηκέτων   ἀραιρήκετε ἀραιρηκόντων
    middle/
    passive     		indicative ἀραίρημαι ἀραίρησαι ἀραίρηται ἀραίρησθον ἀραίρησθον ἀραιρήμεθᾰ ἀραίρησθε ἀραίρηνται
    subjunctive ἀραιρημένος ὦ ἀραιρημένος ᾖς ἀραιρημένος ᾖ ἀραιρημένω ἦτον ἀραιρημένω ἦτον ἀραιρημένοι ὦμεν ἀραιρημένοι ἦτε ἀραιρημένοι ὦσῐ(ν)
    optative ἀραιρημένος εἴην ἀραιρημένος εἴης ἀραιρημένος εἴη ἀραιρημένω εἴητον/εἶτον ἀραιρημένω εἰήτην/εἴτην ἀραιρημένοι εἴημεν/εἶμεν ἀραιρημένοι εἴητε/εἶτε ἀραιρήμενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
    imperative   ἀραίρησο ἀραιρήσθω ἀραίρησθον ἀραιρήσθων   ἀραίρησθε ἀραιρήσθων
    active middle/passive
    infinitive ἀραιρηκέναι ἀραιρῆσθαι
    participle m ἀραιρηκώς ἀραιρημένος
    f ἀραιρηκυῖᾰ ἀραιρημένη
    n ἀραιρηκός ἀραιρημένον
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Pluperfect: ᾑρήκειν, ᾑρήμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾑρήκειν,
    ᾑρήκη     		ᾑρήκεις,
    ᾑρήκης     		ᾑρήκει(ν) ᾑρήκετον ᾑρηκέτην ᾑρήκεμεν ᾑρήκετε ᾑρήκεσᾰν
    middle/
    passive     		indicative ᾑρήμην ᾕρησο ᾕρητο ᾕρησθον ᾑρήσθην ᾑρήμεθᾰ ᾕρησθε ᾕρηντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Pluperfect: ἀραιρήκειν, ἀραιρήμην (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἀραιρήκειν,
    ἀραιρήκη     		ἀραιρήκεις,
    ἀραιρήκης     		ἀραιρήκει(ν) ἀραιρήκετον ἀραιρηκέτην ἀραιρήκεμεν ἀραιρήκετε ἀραιρήκεσᾰν
    middle/
    passive     		indicative ἀραιρήμην ἀραίρησο ἀραίρητο ἀραίρησθον ἀραιρήσθην ἀραιρήμεθᾰ ἀραίρησθε ἀραίρηντο
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future perfect: ᾑρήσομαι (rare)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative ᾑρήσομαι ᾑρήσῃ,
    ᾑρήσει     		ᾑρήσεται ᾑρήσεσθον ᾑρήσεσθον ᾑρησόμεθᾰ ᾑρήσεσθε ᾑρήσονται
    optative ᾑρησοίμην ᾑρήσοιο ᾑρήσοιτο ᾑρήσοισθον ᾑρησοίσθην ᾑρησοίμεθᾰ ᾑρήσοισθε ᾑρήσοιντο
    middle/passive
    infinitive ᾑρήσεσθαι
    participle m ᾑρησόμενος
    f ᾑρησομένη
    n ᾑρησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Derived terms

    References

    1. ^ Rix, Helmut, editor (2001), “3. *ser-”, in Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 535
    2. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “αἱρέω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 42

    Further reading

    Wikious
    Boobota
    Sagapedia