From αὐτόνομος (autónomos, “autonomous, independent”) + -ῐ́ᾱ (-íā, “-y, -ia”, nominal suffix), from αὐτο- (auto-, “self”) + νόμος (nómos, “usage, custom; law, ordinance”) + -ος (-os, adjectival suffix).
αὐτονομῐ́ᾱ • (autonomíā) f (genitive αὐτονομῐ́ᾱς); first declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ αὐτονομῐ́ᾱ hē autonomíā |
τὼ αὐτονομῐ́ᾱ tṑ autonomíā |
αἱ αὐτονομῐ́αι hai autonomíai | ||||||||||
Genitive | τῆς αὐτονομῐ́ᾱς tês autonomíās |
τοῖν αὐτονομῐ́αιν toîn autonomíain |
τῶν αὐτονομῐῶν tôn autonomiôn | ||||||||||
Dative | τῇ αὐτονομῐ́ᾳ têi autonomíāi |
τοῖν αὐτονομῐ́αιν toîn autonomíain |
ταῖς αὐτονομῐ́αις taîs autonomíais | ||||||||||
Accusative | τὴν αὐτονομῐ́ᾱν tḕn autonomíān |
τὼ αὐτονομῐ́ᾱ tṑ autonomíā |
τᾱ̀ς αὐτονομῐ́ᾱς tā̀s autonomíās | ||||||||||
Vocative | αὐτονομῐ́ᾱ autonomíā |
αὐτονομῐ́ᾱ autonomíā |
αὐτονομῐ́αι autonomíai | ||||||||||
Notes: |
|