From Proto-Indo-European *dwey- (“to fear”). Cognate with Ancient Greek δεινός (deinós), Old Armenian երկն (erkn), Latin dīrus.
δέος • (déos) n (genitive δέους); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ δέος tò déos |
τὼ δέει tṑ déei |
τᾰ̀ δέη tà déē | ||||||||||
Genitive | τοῦ δέους toû déous |
τοῖν δεοῖν toîn deoîn |
τῶν δεῶν tôn deôn | ||||||||||
Dative | τῷ δέει tôi déei |
τοῖν δεοῖν toîn deoîn |
τοῖς δέεσῐ / δέεσῐν toîs déesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ δέος tò déos |
τὼ δέει tṑ déei |
τᾰ̀ δέη tà déē | ||||||||||
Vocative | δέος déos |
δέει déei |
δέη déē | ||||||||||
Notes: |
|
δέος • (déos) n (uncountable)
case \ number | singular |
---|---|
nominative | δέος • |
genitive | δέους • |
accusative | δέος • |
vocative | δέος • |