δοκιμή

From δόκῐμος (dókĭmos, “approved”), from δέχομαι (dékhomai, “I receive, I accept”).

δοκῐμή • (dokĭmḗ) f (genitive δοκῐμῆς); first declension

1. test, trial, examination
2. The passing of a trial, character

• “δοκιμή”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “δοκιμή”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• δοκιμή in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• δοκιμή in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• G1382 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

δοκιμή • (dokimí) f (plural δοκιμές)

1. trial, test

   Η δοκιμή πρέπει να εκτελείται σε αντιπροσωπευτικό δείγμα του λιπάσματος.

   I dokimí prépei na ekteleítai se antiprosopeftikó deígma tou lipásmatos.

   The test must be carried out on a representative sample of fertilizer.

• δοκιμάζω (dokimázo, “to test”)
• δοκιμάζομαι (dokimázomai, “to be tested”)
• δοκιμάστρια f (dokimástria, “tester, taster”)
• δοκιμασία f (dokimasía, “ordeal, trial, assay”)
• δοκιμασμένος (dokimasménos, “experienced, staunch”)
• δοκιμαστήριο n (dokimastírio, “fitting room”)
• δοκιμαστής m (dokimastís, “tester, taster”)
• δοκιμαστικό n (dokimastikó, “audition, trial”)
• δοκιμαστικός (dokimastikós, “test, trial”)

and see: δοκίμιο n (dokímio, “proof copy, essay”)