λανθάνω

Hello, you have come here looking for the meaning of the word λανθάνω. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word λανθάνω, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say λανθάνω in singular and plural. Everything you need to know about the word λανθάνω you have here. The definition of the word λανθάνω will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofλανθάνω, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From Proto-Hellenic *lantʰánō, from Proto-Indo-European *lh₂-n-dʰ-, nasal infix present of *leh₂-dʰ-, dental extension of *leh₂- (“to be hidden, be covered”).[1]

Pronunciation

 

Verb

λᾰνθᾰ́νω • (lanthánō)

  1. (active voice) to escape notice
    1. (transitive) escape a person's notice
      • 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 219a:
        ἀλλ’, ὦ μακάριε, ἄμεινον σκόπει, μή σε λανθάνω οὐδὲν ὤν.
        all’, ô makárie, ámeinon skópei, mḗ se lanthánō oudèn ṓn.
        But look again, sweet friend, and see whether you are not deceived in me.
    2. (transitive) to do without being noticed
    3. (intransitive) to do without knowing it
      • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.44:
        ὁ Κροῖσος ἐκάλεε Δία ἐπίστιον, διότι οἰκίοισι ὑποδεξάμενος τὸν ξεῖνον φονέα τοῦ παιδὸς ἐλάνθανε βόσκων
        ho Kroîsos […] ekálee […] Día […] epístion, dióti oikíoisi hupodexámenos tòn xeînon phonéa toû paidòs elánthane bóskōn
        Croesus called on Zeus of the Hearth, because he received the guest into his house and, without knowing it, had been feeding the murderer of his son
  2. (active voice) to cause to forget
    1. (in compounds, ἐκληθάνω (eklēthánō), ἐπιλήθω (epilḗthō), ἐπιλανθάνομαι (epilanthánomai))
    2. (Epic reduplicated aorist, λέλᾰθον)
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 15.59–61:
        ὅφρα Ἕκτορα ὀτρύνῃσι μάχην ἐς Φοῖβος Ἀπόλλων
        αὖτις δ’ ἐμπνεύσῃσι μένος, λελάθῃ δ' ὀδυνάων
        αἳ νῦν μιν τείρουσι κατὰ φρένας
        hóphra […] Héktora […] otrúnēisi mákhēn es Phoîbos Apóllōn
        aûtis d’ empneúsēisi ménos, leláthēi d' odunáōn
        haì nûn min teírousi katà phrénas
        so that Phoebus Apollo can urge Hector to battle,
        breathe strength back into him, and make him forget the aches
        that now distress him in his mind
  3. (middle voice) to forget
    • 6th century BC, Theognis of Megara, Elegies 1–2:
      Ὦ ἄνα, Λητοῦς υἱέ, Διὸς τέκος, οὔποτε σεῖο
      λήσομαι ἀρχόμενος οὐδ' ἀποπαυόμενος
      Ô ána, Lētoûs huié, Diòs tékos, oúpote seîo
      lḗsomai arkhómenos oud' apopauómenos […]
      O lord, Leto's son, Zeus's child , I will never forget you in starting or ending

Conjugation

   Present: λᾰνθᾰ́νω, λᾰνθᾰ́νομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λᾰνθᾰ́νω λᾰνθᾰ́νεις λᾰνθᾰ́νει λᾰνθᾰ́νετον λᾰνθᾰ́νετον λᾰνθᾰ́νομεν λᾰνθᾰ́νετε λᾰνθᾰ́νουσῐ(ν)
subjunctive λᾰνθᾰ́νω λᾰνθᾰ́νῃς λᾰνθᾰ́νῃ λᾰνθᾰ́νητον λᾰνθᾰ́νητον λᾰνθᾰ́νωμεν λᾰνθᾰ́νητε λᾰνθᾰ́νωσῐ(ν)
optative λᾰνθᾰ́νοιμῐ λᾰνθᾰ́νοις λᾰνθᾰ́νοι λᾰνθᾰ́νοιτον λᾰνθᾰνοίτην λᾰνθᾰ́νοιμεν λᾰνθᾰ́νοιτε λᾰνθᾰ́νοιεν
imperative   λᾰ́νθᾰνε λᾰνθᾰνέτω λᾰνθᾰ́νετον λᾰνθᾰνέτων   λᾰνθᾰ́νετε λᾰνθᾰνόντων
middle/
passive 		indicative λᾰνθᾰ́νομαι λᾰνθᾰ́νῃ,
λᾰνθᾰ́νει 		λᾰνθᾰ́νεται λᾰνθᾰ́νεσθον λᾰνθᾰ́νεσθον λᾰνθᾰνόμεθᾰ λᾰνθᾰ́νεσθε λᾰνθᾰ́νονται
subjunctive λᾰνθᾰ́νωμαι λᾰνθᾰ́νῃ λᾰνθᾰ́νηται λᾰνθᾰ́νησθον λᾰνθᾰ́νησθον λᾰνθᾰνώμεθᾰ λᾰνθᾰ́νησθε λᾰνθᾰ́νωνται
optative λᾰνθᾰνοίμην λᾰνθᾰ́νοιο λᾰνθᾰ́νοιτο λᾰνθᾰ́νοισθον λᾰνθᾰνοίσθην λᾰνθᾰνοίμεθᾰ λᾰνθᾰ́νοισθε λᾰνθᾰ́νοιντο
imperative   λᾰνθᾰ́νου λᾰνθᾰνέσθω λᾰνθᾰ́νεσθον λᾰνθᾰνέσθων   λᾰνθᾰ́νεσθε λᾰνθᾰνέσθων
active middle/passive
infinitive λᾰνθᾰ́νειν λᾰνθᾰ́νεσθαι
participle m λᾰνθᾰ́νων λᾰνθᾰνόμενος
f λᾰνθᾰ́νουσᾰ λᾰνθᾰνομένη
n λᾰνθᾰ́νον λᾰνθᾰνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐλᾰ́νθᾰνον, ἐλᾰνθᾰνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλᾰ́νθᾰνον ἐλᾰ́νθᾰνες ἐλᾰ́νθᾰνε(ν) ἐλᾰνθᾰ́νετον ἐλᾰνθᾰνέτην ἐλᾰνθᾰ́νομεν ἐλᾰνθᾰ́νετε ἐλᾰ́νθᾰνον
middle/
passive 		indicative ἐλᾰνθᾰνόμην ἐλᾰνθᾰ́νου ἐλᾰνθᾰ́νετο ἐλᾰνθᾰ́νεσθον ἐλᾰνθᾰνέσθην ἐλᾰνθᾰνόμεθᾰ ἐλᾰνθᾰ́νεσθε ἐλᾰνθᾰ́νοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: λήσω, λήσομαι, λήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λήσω λήσεις λήσει λήσετον λήσετον λήσομεν λήσετε λήσουσῐ(ν)
optative λήσοιμῐ λήσοις λήσοι λήσοιτον λησοίτην λήσοιμεν λήσοιτε λήσοιεν
middle indicative λήσομαι λήσῃ,
λήσει 		λήσεται λήσεσθον λήσεσθον λησόμεθᾰ λήσεσθε λήσονται
optative λησοίμην λήσοιο λήσοιτο λήσοισθον λησοίσθην λησοίμεθᾰ λήσοισθε λήσοιντο
passive indicative λήσομαι λήσῃ λήσεται λήσεσθον λήσεσθον λησόμεθᾰ λήσεσθε λήσονται
optative λησοίμην λήσοιο λήσοιτο λήσοισθον λησοίσθην λησοίμεθᾰ λήσοισθε λήσοιντο
active middle passive
infinitive λήσειν λήσεσθαι λήσεσθαι
participle m λήσων λησόμενος λησόμενος
f λήσουσᾰ λησομένη λησομένη
n λῆσον λησόμενον λησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: λελήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative λελήσομαι λελήσῃ,
λελήσει 		λελήσεται λελήσεσθον λελήσεσθον λελησόμεθᾰ λελήσεσθε λελήσονται
optative λελησοίμην λελήσοιο λελήσοιτο λελήσοισθον λελησοίσθην λελησοίμεθᾰ λελήσοισθε λελήσοιντο
middle
infinitive λελήσεσθαι
participle m λελησόμενος
f λελησομένη
n λελησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔλησᾰ, ἐλησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔλησᾰ ἔλησᾰς ἔλησε(ν) ἐλήσᾰτον ἐλησᾰ́την ἐλήσᾰμεν ἐλήσᾰτε ἔλησᾰν
subjunctive λήσω λήσῃς λήσῃ λήσητον λήσητον λήσωμεν λήσητε λήσωσῐ(ν)
optative λήσαιμῐ λήσειᾰς,
λήσαις 		λήσειε(ν),
λήσαι 		λήσαιτον λησαίτην λήσαιμεν λήσαιτε λήσειᾰν,
λήσαιεν
imperative   λῆσον λησᾰ́τω λήσᾰτον λησᾰ́των   λήσᾰτε λησᾰ́ντων
middle indicative ἐλησᾰ́μην ἐλήσω ἐλήσᾰτο ἐλήσᾰσθον ἐλησᾰ́σθην ἐλησᾰ́μεθᾰ ἐλήσᾰσθε ἐλήσᾰντο
subjunctive λήσωμαι λήσῃ λήσηται λήσησθον λήσησθον λησώμεθᾰ λήσησθε λήσωνται
optative λησαίμην λήσαιο λήσαιτο λήσαισθον λησαίσθην λησαίμεθᾰ λήσαισθε λήσαιντο
imperative   λῆσαι λησᾰ́σθω λήσᾰσθον λησᾰ́σθων   λήσᾰσθε λησᾰ́σθων
active middle
infinitive λῆσαι λήσᾰσθαι
participle m λήσᾱς λησᾰ́μενος
f λήσᾱσᾰ λησᾰμένη
n λῆσᾰν λησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔλᾰθον, ἐλᾰθόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔλᾰθον ἔλᾰθες ἔλᾰθε(ν) ἐλᾰ́θετον ἐλᾰθέτην ἐλᾰ́θομεν ἐλᾰ́θετε ἔλᾰθον
subjunctive λᾰ́θω λᾰ́θῃς λᾰ́θῃ λᾰ́θητον λᾰ́θητον λᾰ́θωμεν λᾰ́θητε λᾰ́θωσῐ(ν)
optative λᾰ́θοιμῐ λᾰ́θοις λᾰ́θοι λᾰ́θοιτον λᾰθοίτην λᾰ́θοιμεν λᾰ́θοιτε λᾰ́θοιεν
imperative   λᾰ́θε λᾰθέτω λᾰ́θετον λᾰθέτων   λᾰ́θετε λᾰθόντων
middle indicative ἐλᾰθόμην ἐλᾰ́θου ἐλᾰ́θετο ἐλᾰ́θεσθον ἐλᾰθέσθην ἐλᾰθόμεθᾰ ἐλᾰ́θεσθε ἐλᾰ́θοντο
subjunctive λᾰ́θωμαι λᾰ́θῃ λᾰ́θηται λᾰ́θησθον λᾰ́θησθον λᾰθώμεθᾰ λᾰ́θησθε λᾰ́θωνται
optative λᾰθοίμην λᾰ́θοιο λᾰ́θοιτο λᾰ́θοισθον λᾰθοίσθην λᾰθοίμεθᾰ λᾰ́θοισθε λᾰ́θοιντο
imperative   λᾰθοῦ λᾰθέσθω λᾰ́θεσθον λᾰθέσθων   λᾰ́θεσθε λᾰθέσθων
active middle
infinitive λᾰθεῖν λᾰθέσθαι
participle m λᾰθών λᾰθόμενος
f λᾰθοῦσᾰ λᾰθομένη
n λᾰθόν λᾰθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: λᾰ́θον, λᾰθόμην (Epic without augment)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λᾰ́θον λᾰ́θες λᾰ́θε(ν) λᾰ́θετον λᾰθέτην λᾰ́θομεν λᾰ́θετε λᾰ́θον
subjunctive λᾰ́θω λᾰ́θῃς λᾰ́θῃ λᾰ́θητον λᾰ́θητον λᾰ́θωμεν λᾰ́θητε λᾰ́θωσῐ(ν)
optative λᾰ́θοιμῐ λᾰ́θοις λᾰ́θοι λᾰ́θοιτον λᾰθοίτην λᾰ́θοιμεν λᾰ́θοιτε λᾰ́θοιεν
imperative   λᾰ́θε λᾰθέτω λᾰ́θετον λᾰθέτων   λᾰ́θετε λᾰθόντων
middle indicative λᾰθόμην λᾰ́θου λᾰ́θετο λᾰ́θεσθον λᾰθέσθην λᾰθόμεθᾰ λᾰ́θεσθε λᾰ́θοντο
subjunctive λᾰ́θωμαι λᾰ́θῃ λᾰ́θηται λᾰ́θησθον λᾰ́θησθον λᾰθώμεθᾰ λᾰ́θησθε λᾰ́θωνται
optative λᾰθοίμην λᾰ́θοιο λᾰ́θοιτο λᾰ́θοισθον λᾰθοίσθην λᾰθοίμεθᾰ λᾰ́θοισθε λᾰ́θοιντο
imperative   λᾰθοῦ λᾰθέσθω λᾰ́θεσθον λᾰθέσθων   λᾰ́θεσθε λᾰθέσθων
active middle
infinitive λᾰθεῖν λᾰθέσθαι
participle m λᾰθών λᾰθόμενος
f λᾰθοῦσᾰ λᾰθομένη
n λᾰθόν λᾰθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: λέλᾰθον, λελᾰθόμην (Epic, causative, without augment)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λέλᾰθον λέλᾰθες λέλᾰθε(ν) λελᾰ́θετον λελᾰθέτην λελᾰ́θομεν λελᾰ́θετε λέλᾰθον
subjunctive λελᾰ́θω λελᾰ́θῃς λελᾰ́θῃ λελᾰ́θητον λελᾰ́θητον λελᾰ́θωμεν λελᾰ́θητε λελᾰ́θωσῐ(ν)
optative λελᾰ́θοιμῐ λελᾰ́θοις λελᾰ́θοι λελᾰ́θοιτον λελᾰθοίτην λελᾰ́θοιμεν λελᾰ́θοιτε λελᾰ́θοιεν
imperative   λέλᾰθε λελᾰθέτω λελᾰ́θετον λελᾰθέτων   λελᾰ́θετε λελᾰθόντων
middle indicative λελᾰθόμην λελᾰ́θου λελᾰ́θετο λελᾰ́θεσθον λελᾰθέσθην λελᾰθόμεθᾰ λελᾰ́θεσθε λελᾰ́θοντο
subjunctive λελᾰ́θωμαι λελᾰ́θῃ λελᾰ́θηται λελᾰ́θησθον λελᾰ́θησθον λελᾰθώμεθᾰ λελᾰ́θησθε λελᾰ́θωνται
optative λελᾰθοίμην λελᾰ́θοιο λελᾰ́θοιτο λελᾰ́θοισθον λελᾰθοίσθην λελᾰθοίμεθᾰ λελᾰ́θοισθε λελᾰ́θοιντο
imperative   λελᾰθοῦ λελᾰθέσθω λελᾰ́θεσθον λελᾰθέσθων   λελᾰ́θεσθε λελᾰθέσθων
active middle
infinitive λελᾰθεῖν λελᾰθέσθαι
participle m λελᾰθών λελᾰθόμενος
f λελᾰθοῦσᾰ λελᾰθομένη
n λελᾰθόν λελᾰθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: λέληθᾰ, λέλησμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λέληθᾰ λέληθᾰς λέληθε(ν) λελήθᾰτον λελήθᾰτον λελήθᾰμεν λελήθᾰτε λελήθᾱσῐ(ν)
subjunctive λελήθω λελήθῃς λελήθῃ λελήθητον λελήθητον λελήθωμεν λελήθητε λελήθωσῐ(ν)
optative λελήθοιμῐ,
λεληθοίην 		λελήθοις,
λεληθοίης 		λελήθοι,
λεληθοίη 		λελήθοιτον λεληθοίτην λελήθοιμεν λελήθοιτε λελήθοιεν
imperative   λέληθε λεληθέτω λελήθετον λεληθέτων   λελήθετε λεληθόντων
middle/
passive 		indicative λέλησμαι λέλησαι λέλησται λέλησθον λέλησθον λελήσμεθᾰ λέλησθε λελήθᾰται
subjunctive λελησμένος ὦ λελησμένος ᾖς λελησμένος ᾖ λελησμένω ἦτον λελησμένω ἦτον λελησμένοι ὦμεν λελησμένοι ἦτε λελησμένοι ὦσῐ(ν)
optative λελησμένος εἴην λελησμένος εἴης λελησμένος εἴη λελησμένω εἴητον/εἶτον λελησμένω εἰήτην/εἴτην λελησμένοι εἴημεν/εἶμεν λελησμένοι εἴητε/εἶτε λελησμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   λέλησο λελήσθω λέλησθον λελήσθων   λέλησθε λελήσθων
active middle/passive
infinitive λεληθέναι λελῆσθαι
participle m λεληθώς λελησμένος
f λεληθυῖᾰ λελησμένη
n λεληθός λελησμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐλελήθειν, ἐλελήσμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλελήθειν,
ἐλελήθη 		ἐλελήθεις,
ἐλελήθης 		ἐλελήθει(ν) ἐλελήθετον ἐλεληθέτην ἐλελήθεμεν ἐλελήθετε ἐλελήθεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐλελήσμην ἐλέλησο ἐλέληστο ἐλέλησθον ἐλελήσθην ἐλελήσμεθᾰ ἐλέλησθε ἐλελήθᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “λανθάνω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 831

Further reading

Greek

Etymology

Borrowed from Ancient Greek λανθάνω (lanthánō); doublet of λαθαίνω (lathaíno).

Verb

λανθάνω • (lantháno) (past —, ppp λανθασμένος) found only in the present tense

  1. to be latent, be dormant, be underlying

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Wikious
Boobota
Sagapedia